ନାରୀରୁ ଆଧୁନିକ ନାରୀ
ନାରୀରୁ ଆଧୁନିକ ନାରୀ
ଛାଡି କୁଆଁ ରଡି ଆସିଲା ସେ କଢି
ଜେଜେ ମାଆ ଦେଲେ ମୁହଁ ମୋଡି
ମାଆ କାନ୍ଦୁଥିଲା ସୁଁ ସୁଁ କରି
ବାପା ନେଲେ ଯତନରେ କୋଳେ ଧରି।
ଧୀରେ ଧୀରେ ଟିକେ ବଡ ହେଲା
ଆଦର ଆକଟେ ସମୟ ବିତିଲା
ପାଠ ଶାଠ ପଢି ଯେବେ ବଡ ହେଲା
ପରିବାର ପାଇଁ ସିଏ ବୋଝ ହେଲା।
ସମାଜ ,ସଂସ୍କୃତି ଶଣ୍ଠଣା ନାଁ ରେ
ନିଜ ଇଚ୍ଛା ଚାପି ହେଲା ପରଘରୀ
ଦୁଃଖସହି ସହି ଲୁହ ପିଇ ପିଇ
ବାଣ୍ଟିଯାଏ ଖୁସି ସିଏ ହସିହସି।
ଘର ଠୁ ବାହାର ସବୁଠି ନିପୁଣ
ଘାସ କଟା ଠାରୁ ଘୋଡାଚଢା ଯାଏଁ
ସବୁଠି ତାହାର ଦକ୍ଷତା ଦେଖାଏ
ଅଲିଭା ସ୍ବାକ୍ଷର ତାର କୀର୍ତ୍ତି ମାନ
ସମୟ ଚକ୍ରରେ କିଛି ନାରୀ ପାଇଁ
ଆଧୁନିକ ନାରୀ ଅପଯଶ ପାଏ
ଉତ୍ସୃଙ୍ଖଳତାର ପଦବୀ ସେ ପାଏ।
ତୁଠ ପଥର ପରାଏ ସବୁ ସହୁଥାଏ
ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ବିକାଶ ଡିଣ୍ଡିମରେ
ଆଧୁନିକ ନାରୀ ଭାସି ଭାସି ଯାଏ
ସୁଅ ମୁହଁ ରେ ପତର ପରାଏ।