ନାରୀ

ନାରୀ,

ମାଁ ରୂପେ ମମତାର କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ ସାଜି ଏ ଦୁନିଆକୁ ଆସିଛି ଭଗବାନ ରୂପରେ,

ବନ୍ଧୁତ୍ଵ ଡୋରୀରେ ବାନ୍ଧି ରଖେ ତା ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଓ ଭଲପାଇବାର ସୂତାରେ।

ନାରୀ,

ଅର୍ଣ୍ଣପୂର୍ଣ୍ଣା ରୂପେ ଦୟାର ସାଗର ହୋଇ ପୂଜାପାଏ ପ୍ରତ୍ୟକ ସ୍ପନ୍ଦନରେ,

ସହନଶୀଳତାରେ ଧରିତ୍ରୀ ରୂପେ ନୂଆ ନୂଆ ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରେ।

ନାରୀ,

ଧ୍ଵଂସରେ ଦାନବୀ ରୂପେ ହୋଇ ଆସିଛି ଏ ସୃଷ୍ଟିକୁ,

ପ୍ରଳୟର ରୂପରେ ସେ କାଳି ହୋଇ ଆସିଛି ଏ ଦୁନିଆକୁ।

ନାରୀ,

ଛୋଟବଡ ଈର୍ଷାରେ ସେ ନିଜକୁ ନିଜେ ସଜାଏ ଚଣ୍ଡୀ ରୂପରେ,

ପୁଣି ଛାମୁଣ୍ଡି ରୂପ ନିଜେ ପୂଜା ପାଏ କୋପକୁ ନେଇ ତା ଆଖିରେ।

ନାରୀ,

ରାଗର ରୂପ ନେଇ ସେ ସଜାଏ ଏ ସମାଜକୁ ହୋଇ ରୁଦ୍ରାଣୀ,

ଶକ୍ତି ରୂପେ ଆମେ ତାକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥାଉ ହୋଇ ନାରାୟଣୀ।

ନାରୀ

ସ୍ନେହର ଗନ୍ତାଘର ସାଜି ଏ ଧରାକୁ ଆସିଥାଏ ହୋଇ ଭଉଣୀ,

ପ୍ରେମର ଚାଦରରେ ଢାଙ୍କି ରଖିଥାଏ ହୋଇ ଅତି ଆଦାରର ପତ୍ନୀ।