ଧନ୍ୟ ହେ କରୋନା

ଧନ୍ୟ ହେ କରୋନା

ତୁ ଆସି ନେଇ ଯାଉଛୁ କେତେ ଯେ ଜୀବନ

ତୋ ପାଇଁ ହାହାକାର ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି ନଥାଇ କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ ।

ଧନ୍ୟ ହେ କରୋନା

ସୃଷ୍ଟି କରୁଛୁ ଏ ଧରିତ୍ରୀରେ ଅଜବ ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନ

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବାଧ୍ୟ କରିଛୁ ରହିବାକୁ ଘରେ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ କିଛି ବି ଧନ ।

ଧନ୍ୟ ହେ କରୋନା

ଧନୀ ଆଜି ଗରିବ ସାଜି ଏକାଏକା ରହିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଛି

ପାଠୁଆ ଆଜି ବିଦେଶ ଛାଡି ନିଜ ଦେଶ ଫେରିବାକୁ ପାଗଳ ହେଉଛି ।

ଧନ୍ୟ ହେ କରୋନା

ମାଁ ପାଖକୁ ତା ପାଠୁଆ ପୁଅଝିଅ ଫେରାଇ ଆଣିଛୁ

ଗାଁ ଗଣ୍ଡା ଦେଖିନଥିବା ସହରି ବୋହୁକୁ ଗାଁ ଘରେ ରହିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରିଛୁ ।

ଧନ୍ୟ ହେ କରୋନା

ଜନ୍ମ କଲା ଶିଶୁ ଆଜି ମାଁ କୋଳ ଛାଡିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଛି

ନିଜକୁ ନିଜେ ଏକାକୀ ହୋଇ ଆଜି ସମସ୍ତ ରହିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରୁଛି ।

ଧନ୍ୟ ହେ କରୋନା

ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ସମସ୍ତେ ଏଠି ଜନଶୂନ୍ୟ ରାସ୍ତା ଘାଟ

ଜାତି ଅଜାତି ନଥାଇ ମଧ୍ୟ ଛୁଆଁଅଛୁଁଆ ଆଜି ମୂଳମନ୍ତ୍ର ରୂପେ ପ୍ରଘଟ ।

ଧନ୍ୟ ହେ କରୋନା

ପ୍ରକୃତି ଆଜି ତୋ ପାଇଁ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଚରମ ସୀମା ପହଂଚି ଯାଇଛି

ତୋ କରୁଣ କାହାଣୀ ଅଟକାଇବାକୁ କେତେ ମହାପୁରୁଷ ଏ ଧାରା ସୃଷ୍ଟି କରିଛି ।

 

ଧନ୍ୟ ହଁ କରୋନା

ଗରିବ ଖଟିଖିଆ ଆଜି ଖାଇବାକୁ ନପାଇ ଡହଳ ବିକଳ କରାଉଛୁ

ଭକ୍ତ ଓ ଭଗବାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ମନ୍ଦିରରେ ମଧ୍ୟ ତାଲା ଝୁଲାଇଛୁ ।

ଧନ୍ୟ ହେ କରୋନା

ଭୋଳାବାବାକୁ ମାଉସୀ ଘର ଯିବାକୁ ମନା କରିଦେଇଛୁ

ପୁଣି ଜଗତର ନାଥ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କୁ ରଥରେ ଚଢ଼ିବାକୁ ଭୟର ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିଛୁ ।