ନାଲି ରକ୍ତ

 

ଲୋହିତ ଲୋତକ ଲୋହିତ ରକତ

ଝରୁଥାଏ ଅନ୍ତରାଳେ

ସ୍ବାର୍ଥପର ଏଇ ସଂସାର ବୁଝେନା

ଧ୍ୱସ୍ତ ହୁଏ ଲୋକବଳେ ।

ମିଛ ଦୁନିଆଁରେ ମହୁରୀ ବାଜଇ

ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି ଦେଖି

ଲେଶେ ମାତ୍ର ଦୟା ଦରିଦ୍ରରେ ନାହିଁ

ଆପଣାକୁ ଭାବେ ସୁଖି ।

ଉଚ୍ଚ ନୀଚ୍ଚ ଭାବ ମନ ମଧ୍ୟେ ରଖି

ଭୂଲି ଯାଅ ରକ୍ତ ଭେଦ

ସ୍ନେହ ମହୌଷଧି ବୋଳି ଦେଇ ଦେଖ

ଲିଭିବ କଟୁକ୍ତି ବାଦ ।

ରଞ୍ଜିତ ଶୋଣିତ ବେନି ଆଖି ଦୁଇ

ଖୋଲି ଦିଏ କ୍ରୋଧ ଦ୍ଵାର

ଅନର୍ଗଳ ବୋଲେ ମନେ ପୀଡା ଦେଇ

ପିନ୍ଧି ଅବିବେକି ହାର ।

ଛୁଞ୍ଚିଗ୍ରେ ମେଦିନୀ ନଦେବା ପାଇଁକି

ସଂଗ୍ରାମକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ

ପ୍ରିୟ ପରିଜନ ମଥା ଛିନ୍ନ କରି

ହାତେ ବୋଳେ ଲାଲ ବର୍ଣ୍ଣ ।

ଯେବେ ସନ୍ନିହିତ ଲୋଭ ମାୟା ହୁଏ

ଜୀବନଟା ସର୍ବସ୍ବାନ୍ତ

ନାଲି ରଙ୍ଗେ ଲିପ୍ତ ଗୁଢ ମହତ୍ତ୍ଵକୁ

ହୃଦୟର କର ବିତ୍ତ ।