ନାଇଁ, କହି ଆସିଲି ଧାଇଁ

ତୁମରି ଭାବରେ ମଜ୍ଜି ଯାଇଥିଲି

ଆସିଗଲ ଏଇ ବେଶେ,

ଅପୂର୍ବ ଠାଣିରେ ଦୋଳ ବିମାନରେ

ରାଧାରାଣୀ ଘେନି ପାଶେ

ଦିବ୍ୟାନନ୍ଦେ ଭରିଛି ପ୍ରାଣ;

ଭିତର ବାହାର ସବୁ କୃଷ୍ଣମୟ

ତୁମେ ତ ଏ କଥା ନିଶ୍ଚିତ ଜାଣ ।

କେତେ ବାଗେ ତୁମ ବିମାନ ସଜ୍ଜିତ

ପୁଷ୍ପ, ବସ୍ତ୍ର, ଅବିରରେ,

ସର, ଲବଣି ଓ ଭୋଗ ଲାଗିହୁଏ

ଘଣ୍ଟ, ଶଙ୍ଖ ଶବଦରେ

ଶିଙ୍ଗା ନାଦ ଓଗାଳ ଶୁଣି;

ଗାଆଁ ଗୋଟା ସାରା ଗହଳ ଚହଳ 

ଦେଖିବାକୁ ତୁମ ଯୁଗଳ ଠାଣି ।

ବସନ, ଭୂଷଣ ନାଉଥିଲେ ମୋର

ସଙ୍ଗୀମାନେ କରି ହାସ,

ମଦନା, ସୁଶୀଳା, ସେବତୀ କହିଲେ

ରୋକିବାକୁ ତାଙ୍କ ପାଶ

ନାଇଁ, କହି ଆସିଲି ଧାଇଁ;

ଖାଇବା କଂସାରୁ ଉଠି ଆସିଛି ମୁଁ

ଟିକିଏ ତୁମର ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ।

ଭାରି ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ନାଚିବି ଘଡ଼ିଏ

ତୁମରି ଭାବରେ ବୁଡ଼ି,

ନୟନରୁ ଦେଖ ନୀର ବୋହିଯାଏ

ଧଇର୍ଯ୍ୟ ଗଲାଣି ଛାଡ଼ି

ଶକ୍ତିନାହିଁ ହେବାକୁ ଛିଡ଼ା;

ବାହୁ ଯୁଗଳରେ ନିଅ ଆଉଜାଇ

ଏବେ ତୁମ ଅଙ୍ଗ ପରଶ ଲୋଡ଼ା ।