ନ ରହୁ ପତିତ କେହି

ବସିଛ ଠାକୁରେ  ରତ୍ନ ସିଂହାସନେ

    କାହିଁକି ମଉନ ହୋଇ 

ତୁମ ନାମ ଧରି  ଡାକିଲେ ଆକୁଳେ

    ଶବ୍ଦ କର୍ଣ୍ଣେ ଶୁଭେ ନାହିଁ

ବଡ ବଡ ତୁମ    ଚକା ଆଖି ମୁଦି

     ପଡିଲ କି ପ୍ରଭୁ ଶୋଇ ।

ଘୋଟିଯାଏ ଘୋର    ତମ ଅନ୍ଧକାର 

      ଲାଗେ ଦଶଦିଶ ଶୂନ୍ଯ 

ହଜିଯାଏ ବୁଦ୍ଧି      ବିବେକ ବିଶ୍ବାସ 

      ଅଥୟ ଜୀବନ ପ୍ରାଣ

ଆଶାର କିରଣ     କୃପା ବିନା ତୁମ

     ଆନ ଗତି କିଛି ନାହିଁ ।

ହେ ସତ୍ଯ ସୁନ୍ଦର     ଜଗତ କରତା 

       ଚତୁର୍ଭୁଜ ଚକ୍ରଧର

ସୃଜନ ପାଳନ      ପରମ କାରଣ

      ଜ୍ଯୋତିରୂପ ଅବତର

ସଂହାର କଳ୍ମଷ    ମ୍ଳେଛ ପାପତାପ 

     ଭକତ ଉଦ୍ଧାର ପାଇଁ ।

ତୁମ୍ଭେ ଜଗନ୍ନାଥ     ଅନାଥର ନାଥ

      ଈଶ୍ବର ମଙ୍ଗଳମୟ

କରୁଣାର ସିନ୍ଧୁ    ଆଶ୍ବାସ ହୃଦୟେ

      ସୁସଙ୍କଳ୍ପ ବରାଭୟ

ଢାଳିଦିଅ ପ୍ରଭୁ     ମଙ୍ଗଳ ଆଶିଷ

      ନ ରହୁ ପତିତ କେହି ।