ନ ଦିନ କୁଣିଆଁ

ଆସିଥିଲେ ମାତା ହେ ଜଗତକର୍ତ୍ତା

   ଦୁଆର କିଳି ତ ଦେଲ

ଦର୍ଶନ ନ କରି ଗଲେ ସେହୁ ଫେରି

    ଏକଥା ଭଲ କି କଲ

ତାଙ୍କ, ମନେ ରୋଷ ବଢ଼ାଇଲ ।

ଦି ଦିନ କୁଣିଆଁ କହିରେ କାଳିଆ

    ନ ଦିନ କୁଣିଆ ହେଲ

ଦେଇଥିବା କଥା କରିଲ ଅକଥା

   ମନ୍ଦିର କଥା ଭୁଲିଲ

ଲଷ୍ମୀ ମାତା ସଦା ଦରଶନ ପରେ

ଭୁଞ୍ଜନ୍ତି ଭୋଜନ ନିତି ହରଷରେ

    କେମିତି ତାଙ୍କୁ ଭୁଲିଲ l

ବହି ମାତା ରୋଷ ଭାଙ୍ଗି ନନ୍ଦିଘୋଷ

    ଦେଉଳ ଫେରି ଆସିଲେ

ଗୁଣ୍ଡିଚା ମନ୍ଦିରେ ରଥ ଭଙ୍ଗା ଦେଖି

    ଫେରିବାକୁ ସଜ ହେଲେ

ମାନମୟୀ ମାତା ଅଭିମାନେ ଭରା

ଦେଉଳ ଦୁଆର କିଳିଦେଲେ ଭଲା

    କେମିତି ଯିବ ଦେଉଳ ।