ମୂଳଭିତ୍ତି

ମଟାଳ ମାଟିର ଚୂ6ର୍ଣ୍ଣ

   ସୂକ୍ଷ୍ମ ବାଲୁକାର କଣେ

     ଗଢାଯାଏ ଯତନରେ ଇଟା ଗୋଟି ଗୋଟି

ଶୁଖାଯାଏ ରୈ।ଦ୍ରତାପେ

    ଆଗ୍ନେୟ ଜ୍ୱାଳା ଉତ୍ତାପେ

      ବଜ୍ରଠୁ କଠିନ ହୁଏ ତାର ବକ୍ଷଟି ।

ପାହାଡ଼ ଶିଳା ଚଟାଣ

    ନିହାଣ ପ୍ରହାରେ ଖଣ୍ଡ

     ମାପଚୂପେ କଟାହୁଏ ବର୍ଗ ଓ ଆୟତ୍ତେ

ଥାପି ନେଇ ମଜଭୂତେ

    ଗଢାଯାଏ ଗୃହ ହସ୍ତେ

      କଳାକୃତି ଅଙ୍କାଯାଏ ଚିତ୍ର ଚାରିକାନ୍ଥେ ।

ଶୂନ୍ୟେ ପକାଯାଏ ଛାତ

   ମରୁତ ବେଗ ରୋଧିତ

      ଝରକା କବାଟ ଲାଗି ଗୃହ ସୁରକ୍ଷ

ମସୃଣ ହୁଏ ଚଟାଣ

    ଶେଜ ସୁପାତି ନରମ

     ଶୋଭାପାଏ ଆସବାବ ମୂଲ୍ୟବାନ ପଲଙ୍କ ।

ସୋଫା ଗଦି ଚଉକିରେ

    ବସାଉଠା ଆରାମରେ

      ମଉଜରେ ଭୁଞ୍ଜାହୁଏ ଚଉଷଠି ବ୍ୟଞ୍ଜନ

ଜୀବନ ମହାନାଟକେ

    ଭଳେ ମନ ବାହ୍ୟଦୃଶ୍ୟେ

      ଲୁଚିଥାଏ ସୁଖ କିନ୍ତୁ ଚରିତ୍ରରେ ପ୍ରଚ୍ଛନ୍ନ ।

ମାତାପିତା ସହୋଦର

    ବନ୍ଧୁ ବର୍ଗ ପରିବାର

       ସୁସମ୍ପର୍କ ସମ୍ବନ୍ଧକୁ ଯତନରେ ସାଉଁଟି

ମମତା ସ୍ନେହ ସୋହାଗେ

     ତୋଳିହୁଏ ଘର ହୃଦେ

       ମଧୁମୟ ସ°ସାରରେ ସତ୍ୟ ମୂଳଭିତ୍ତି ।

ହୋଇ ସମଭାବାପନ୍ନ

    ପରିବାରେ ଏକମନ

       ବନ୍ଧନ ପବିତ୍ର ଯଦି ହୋଇପାରେ ଦୃଢ଼

ଭରିଯାଏ ସୁଖଶାନ୍ତି

    ଜୀବନର ସାର୍ଥକତା

       ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ହୁଏ ଘର ପରିବାର ।