ମୂଲିଆ ବନ୍ଧୁ

ମୂଲ ଲାଗି ମୁହିଁ ଦିନ କାଟୁଅଛି

ମୂଲିଆ ବନ୍ଧୁଟେ ହୋଇ

କର୍ମ ପଥେ ସଦା ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଅଛି

କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ଦ୍ୱାହି ଦେଇ l

ମୂଲିଆ ବୋଲି ମୋ ଜମା ଦୁଃଖ ନାହିଁ

ବଞ୍ଚିଛି ମୁଁ ସ୍ୱାଭିମାନେ

ଭାଗ୍ୟ ସାଥେ ଲଢ଼ି କରମ କରୁଛି

ଲୋଭ ନାହିଁ କାହା ଦାନେ l

ହେଉ ଝାଂଜିଖରା ହେଉ ଝଡିବର୍ଷା

ଅବା ହାଡ଼ଭଙ୍ଗା ଶୀତ

ସକାଳରୁ ସଞ୍ଜ ସଞ୍ଜରୁ ସକାଳ

କର୍ମେ ଥାଏ ମୁହିଁ ରତ l

ତେଲ ଲୁଣର ଏ ଅଭାବି ସଂସାରେ

ଦହଗଞ୍ଜ ହୋଇ ଚଳେ

ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ମନ ତଳେ ଚାପି

ବହୁ କୁଟୁମ୍ବକୁ ପାଳେ l

ହୃଦୟଟା ମୋର ବିଶାଳ ଅଟଇ

ନୁହଇଁ ମୁଁ ସ୍ୱାର୍ଥପର

ଦୁନିଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ବାଣ୍ଟି

ସଭିଙ୍କୁ ଭାବେ ନିଜର l

ମାନ ସନମାନ କେବେ ମୁଁ ଲୋଡେନି

ବିସ୍ତାରି ମାୟାବି ଜାଲ

କର୍ମକ୍ଷେତ୍ରେ କେବେ ହେଳା କରେନାହିଁ

ମିଳୁ ପଛେ ସ୍ୱଳ୍ପ ମୂଲ l

ତଥାପି କାହିଁକି ଭଲ ପାଆନ୍ତିନି

ଏ ସମାଜେ କେହି ମୋତେ

ଇତର ଭଳିଆ ପରିହାସ କରି

ଭାଉ ଖାଉଥାନ୍ତି କେତେ l