ମୁଠାଏ ସ୍ମୃତି

ଜୀବନ ନଉକା ଭାସି ଭାସି ଯାଏ

କୂଳରେ ଲାଗିବ କେବେ ?

କେ ପାରିବ କହି ନଦେଖୁଛି କେହି

କହି କି ପାରିବ ଏବେ  ?

ଭାସିଲା ସେ କେବେ ସେକଥା ଗୋଟିକ

ସ୍ମୃତିପଟଳରେ ନାହିଁ ।

ଶୈଶବର ସ୍ମୃତି ରହିବା କାହାର

କେବେ ସମ୍ଭବ ନୁହଇ ।

ଅଳ୍ପ ବୟସର ହୋଇଗଲା ପରେ

କିଛି କିଛି ସ୍ମୃତି ତାର ।

ଆସୁଛି ମନରେ ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳେ

ଖେଳକୁଦ କରିବାର  ।

କିଛି ସେତେବେଳେ ଚିନ୍ତା ତ ନଥିଲା

ଖିଆପିଆ ଖେଳାବୁଲା ।

ପଢା ସମୟରେ ହୁଏ ପାଠପଢା

ଅନ୍ୟ ବେଳରେ ଚଗଲା ।

ପୌଗଣ୍ଡ କିଶୋର ଯୁବ ବୃୃଦ୍ଧାବସ୍ଥା

ସବୁ କିଛି ମନେଅଛି ।

ପର ଉପକାର କରିବା ପାଇଁକି

କେତେ କମର କସିଛି  ।

କହିବା ଉଚିତ ନୁହଇ କଦାପି

କଲି କା'ର ଊପକାର ।

ଚାହେଁନାହିଁ କେବେ କିଏ ସେ କରିବ

ଅବା ପ୍ରତିଉପକାର    ।

କର୍ମ କଲାବେଳେ ଯେତେ ଯେତେ

ସବୁ ଭଲ ଭଲ କାମ ହେଲା।

ପ୍ରଭୁ କରାଇଲେ ନିମିତ୍ତ ହେଲି ମୁଁ

ସେ ସ୍ମୃତି ମନେ ରହିଲା  ।

ତହିଁଁରୁ ମୁଠାଏ ସ୍ମୃତି ମନେ ପଡି

ବହୁତ ଆନନ୍ଦ ଦିଏ ।

କେବେ କେବେ ଦେଖେ ସେ ସୁନ୍ଦର ସ୍ମୃତି

ମନେ ମୋର ଭାସୁଥାଏ ।