ମୁଁ

ଅନେକ ଥର ନିଜକୁ ପଚାରିଛି

ମୁଁ କିଏ

ଗୋଟେ ରକ୍ତ ମାଂସ ସ୍ନାୟୁଧାରୀ ଯନ୍ତ୍ର

ନା ଆଉ କିଛି ।

କେତେ ହାତ ଲମ୍ବର ଗୋଟିଏ ଶରୀର

ଭୂମିରୁ ଭୂମାଯାଏଁ ଉଣ୍ଡାଳି ବୁଲେ

ସବୁକିଛି ଗିଳିବାକୁ ପାଟିର ଆଁ ଭିତରେ

ନିଶାସକ୍ତ ଘୁମନ୍ତା ଆଖି ମୋର ଚାହିଁ ବସିଛି ।

ପଞ୍ଚଇନ୍ଦ୍ରିୟକୁ ପାରୁନି ଦେଇ ତୁଣ୍ଡି

ବେପୁରିଆ ଭାବେ ଓଲେଇ ଗାଈ ଭଳି

ଦଉଡୁଛି କାହା ପଛେ କେଜାଣି

ପରଚର୍ଚ୍ଚା ନିନ୍ଦା ତର୍କ କେବେ ମୋର ସରୁନି ।

ପାପପୂଣ୍ୟର ଅଛିଣ୍ଡା ଗଣିତ କଷିକଷି

ଜୀବନ କଲମର କାଳି ସରିଯିବ ପଛେ

ପାଇବାର ଇଚ୍ଛା ସବୁ ସମାଧି ନେଇଯିବେ

ସଠିକ ଉତ୍ତରଟିଏ ବୋଧେ ମୋତେ ମିଳିବନି ।

ଘମାଘୋଟ ଯୁଦ୍ଧ ଚାଲେ ମୋ ଭିତରେ

ଦେବତା ଅସୁରଙ୍କ ସହ

କେତେବେଳେ କିଏ ଜିତେ କିଏ ହାରେ

ଆତ୍ମସମୀକ୍ଷା କରୁଥାଏ ମୁଁ ଯୁଦ୍ଧଶେଷରେ ।

ସବୁ ବୁଝି ନ ବୁଝିବାର ପ୍ରୟାସ

ସଦା ଉଙ୍କିମାରୁଥାଏ ପ୍ରବୃତ୍ତିର ଲାଲସୂର୍ଯ୍ଯ

ନୀରବ ନିଃଶବ୍ଦ ଚେତନାର ଅନ୍ଧାର ଦୁରେଇ

ମଣିଷଟିଏ ବୋଲି ଭୁଲିଯାଏ ନିଜକୁ ନିଜେ ମୁଁ ଥରେ ।

ଶଶାଙ୍କ ଶେଖର ରାୟ

ବଟରପଡା ରାଜକନିକା କେନ୍ଦ୍ରାପଡା