ମୁଁ କୁମ୍ଭାର କହୁଛି

ମାଟି କରିଗରୀ ମୋ ବଂଶସମ୍ଭୁତ

ମାଟିର ଜୀବନ ମୋର

ମାଟି ଥିଲା ମୋର ଜୀବନର ପୁଞ୍ଜି

ସେ ଥିଲା ମୋ ପାଇଁ ଗର୍ବ ।

ଉନ୍ନତ ହୋଇଲା ଏ ମଣିଷ ଜାତି

ମୋତେ ସେତ ଭୁଲିଗଲା

ଆଧୁନିକ ଦ୍ରବ୍ୟେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ ଗଲା

ମାଟି ତତ୍ତ୍ୱକୁ ଭୁଲିଲା ।

ଦିପାବଳୀ ଯେବେ ଆସୁଥିଲା ପୁଣି

ପୁଲକେ ହୃଦୟ ଭରା

ଭିନ୍ନ ରୂପ ରଙ୍ଗେ ମାଟି ଦୀପ ପରା

ଗଢୁ ଥିଲି ମନଲୋଭା ।

ବରଷକେ ଥରେ ଦୀପାବଳୀ ଆସେ

ଦେଇଯାଏ କେତେ ସ୍ଵପ୍ନ

ଦୀପ ତିଆରିରେ ଆଲୋକିତ ଥିଲା

ମୋ ଆର୍ଥିକ ମାନଦଣ୍ଡ ।

ମୋ ସପନ ଆଜି ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଅଛି

ଆର୍ଥିକ ସ୍ଥିତି ବିପନ୍ନ

କଳା କାରିଗରୀ ଲୁପ୍ତ ହେଉଅଛି 

ମନ ମୋର ସନ୍ଦିହାନ ।

ମୋ ସନ୍ତାନେ କାହିଁ ଆଗଭର ହେବେ

ପେଟ ଅପୋଷା ରହିବ

କିଏ ବୁଝିବ ମୋ ମରମ ବେଦନା

କାହାକୁ କହିବି କୁହ ।

ମୋ ସଂସ୍କୃତି ଗାଥା ମାଟିଦୀପ ତତ୍ତ୍ଵ

କିଏ ବା ଆଜି ବୁଝିବ

ଜୀବନ ଶୈଳୀ ତ ବଦଳି ଯାଇଛି

ମୋ ଜୀବନ ହନ୍ତ ସନ୍ତ ।

ମୋ ମାଟି ଡାକଇ ମୋ ଭାଟି ଡାକଇ

ଡାକେ ମୋର କୃତୀ ରାଜି

ମାଟି କହେ ମୋତେ କୁମ୍ଭାର ଭାଇରେ

ରୂପ ଦେଇ ଦେ ଜଲଦି ।

ମାଟି ଡାକ ଆଉ କଳା କାରିଗରୀ

କଥା କାନରେ ବାଜୁଛି

ପେଟ ଚାଖଣ୍ଡକ କଥା ବୁଝୁ ବୁଝୁ

ଅଣ ଦେଖା କରୁଅଛି ।

ଦୀପାବଳୀ ଭରେ ମନରେ ଆଲୋକ

ହେଲେ ମୋ ମନରେ ଖେଦ

ପୂର୍ବ ସ୍ମୃତି ଆସି ମାନସ ପଟରେ

ବେଦନାରେ ଭରେ ହୃଦ ।

ଆଖି ଲୋତକ ରେ ପାଦ ଧୋଇ ଦେବି

ଆସ ମାଆ ମୋର ଦୁଆରେ

ମାଟି ତତ୍ତ୍ଵ କଥା କହିଦିଅ ମାତା

ପ୍ରତି ଦୁଆରେ ଦୁଆରେ ।