ମୁଁ କବି କହୁଛି

ଶବ୍ଦ ସବୁ ପିଟି ହେଲେ

ଅବା କବିତା ମାଡି ବସିଲେ

ତୁରନ୍ତ ତାକୁ ସାଦା କାଗଜରେ

ଉତାରି ନ ନେଲେ କଣ ତର ସହେ ?

ଅଖ୍ୟ ନିରବତା ଭିତରେ

ନିଃଶବ୍ଦ ଶବ୍ଦର ଧ୍ୱନିରେ

କବିସତ୍ତା ଜାଗି ଉଠେ

ତା କାନରେ ପ୍ରତିଧ୍ୱନିତ ହେଉଥିବା

ଭାବ ଓ ଭାଷାର ଖଣାରେ

ନିଃଶ୍ୟକ ଅବା ନିର୍ବଶ୍ୟକ ମଣିଷଟିଏ

ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଯାଏ ଶବ୍ଦର ଯାଦୁକରରେ

ଯାହା ସୃଷ୍ଟି କରେ ଏକ ଶବ୍ଦକ

ଚିରନ୍ତନୀ କଳା ଓ ସାହିତ୍ୟର ଆଦିଭୂମିରେ

ନିରୁତା କବିତାଟିଏ ଉତରି ଆସେ

ଦୁନିଆ ଦରବାରରେ- ସୃଷ୍ଟିର ପାରାବାରରେ