ମୁଁ ହୃଦୟ

ଶୈଶବ ର ରୂପାୟନ ପାଇ ,

ଧୂଳି ସରି ଘୂରିବୁୁୁଲେ,

ପାଣି, ପବନ, ଗଛ, ପତ୍ର, ଡାଳ,

ପୁଣି ରାସ୍ତାଘାଟ ନଦ ନଦୀ ଦେଇ,

ବିନା ପ୍ରତିବାଦ, ବିନା ପ୍ରତିଘାତରେ,

ଶୁଦ୍ଧ ନିିିିିର୍ମଳ, କୋମଳ କାୟାର,

ପ୍ରତିବିମ୍ବ ଧାରି ସାଜି ,

ନିଷ୍କପଟତା, ସରଳତାର ମାନକୁ ବର୍ଦ୍ଧିତ କରାଇ ।

କୈଶୋରର ଯାତ୍ରା ପ୍ରାରମ୍ଭେ ,

ବଦଳିବାକୁ ଲାଗେ ମୋ ଛବି,

ଦୃଢ଼ ହବାକୁ ଲାଗେ ସ୍ପନ୍ଦନ , ତା ସ୍ମରଣ,

ଇତିବୃତି ର ସ୍ଥାନାନ୍ତରଣ ହୁଏ ଧୂଳିରୁ ବାଲିକୁ,

ପରିବାର, ପରିବେଶ, ସମ୍ପର୍କର ଆକଟ ଆକଳନ ସାଥେ,

ମାର୍ଜିତ କରିବାକୁ ଲାଗେ ନିଜ ଚାଲି ଚଳଣିର ପରିଭାଷା,

ବୁଝିବାକୁ ଲାଗେ ନିଜକୁ ,ନିିଜ କ୍ଷମତା ଆଉ ଦକ୍ଷତାକୁ।

ଯଉବନର ସୋପାନ ଦେଇ ,

ଉର୍ଦ୍ଧପଥଗାମୀ ହେଲାବେଳେ,

ମୁଁ ପାଲଟିବାକୁ ଲାଗେ ଶକ୍ତ, ଶଷକ୍ତ ପାଷାଣ,

ଦୁନିଆର ଦୃଢରୁ ଦୃୃୃୃଢତର ପ୍ରହାରକୁୁୁ ,

ଅଣଦେଖା ,ଅଣଶୁଣା କରିଚାଲେ,

ସଫଳତାର ଦିଗେ କିଛି ପାଇବାର ସ୍ୱପ୍ନ ନେଇ ।

ବୃଦ୍ଧାବସ୍ଥାର ଆସର ପାଇ,

ପୁନର୍ବାର ରୂପାନ୍ତରିତ ହବାକୁ ଲାଗେ ମୋ ଅସ୍ତିତ୍ବ, 

ଦୁନିଆର ଆକ୍ରାମତ୍ମକ ପ୍ରହାରରେ ,

ଭାଙ୍ଗି ରୁଜି ଚୁରମାର ହେଇ,

ମୁଁ ହଯିଯାଏ ମାଟି ବାଲି ଗୋଡି ସଙ୍ଗେ,

ଅବା ପାଲଟିଯାଏ ପ୍ରକାଣ୍ଡ ପର୍ବତ ଟେ,

ଯାହା ଭିତରେ ଅପସରି ଯାଏ କେତେ ଯେ ବେଦନା ।

ମୁଁ ହୃଦୟ, କେତେ ରୂପ କେତେ ରଙ୍ଗ ମୋର,

କେତେ ଯେ ଆକଳନ ମୋ ଅସ୍ତିତ୍ବର,

ମୋ ପରିଚୟର ପରିଭାଷା ଅତିିରୁ ଅତିବ ଜଟିଳ,

ଯେତେ ବୁଝିଲେବି ,

ଅବୁଝା ଲାଗେ ଦିଗ ମୋ ଗତିିିପଥର।