ପଞ୍ଚମ ଦ୍ୱାର

ଶୂନ୍ୟରୁ ଆସିଲା ଆଶରୀରୀ କିଏ

ନାହିଁ ରୂପରେଖ ତାର,

ରକ୍ତ, ମାଂସଭରା ନଶ୍ଵର ଶରୀରେ

ତିଆରିଲା ନିଜ ଘର |

ଧୀରେଧୀରେ ଗ୍ରାସୀ ହାଡ଼ ମାଂସପେଶୀ

ହୃଦୟକୁ ରୁଦ୍ଧ କରି,

କେତେଯେ ଜୀବନ ଅକାଳେ ନେଲାଣି

ହିସାବ ନାହିଁ ତାହାରି |

ପିତାମାତା କୋଳ ଶୂନ୍ୟ କରିଦେଇ

ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ କରେ କଳି,

ତୁମେ କାହିଁ ପ୍ରଭୁ ମୌନେ ବସିଛ

ମନ୍ଦିର କବାଟ କିଳି |

ଶୁଭୁନାହିଁ ଅବା ବିଧବା କ୍ରନ୍ଦନ

ଅନାଥ ଶିଶୁର କୋହ,

ସବୁ ଦେଖି କାହିଁ ନିରବୀ ଯାଇଛ

କେମିତି ସହୁଛି ଦେହ |

କଳିକାଳ ଅବା ସମାପ୍ତି ଘଟିଲା

ଚାଲିଛି ନର ସଂହାର,

ଅଦୃଶ୍ୟରେ ରହି ମାୟା ରଚୁଅଛ

ଏ କେଉଁ ଲୀଳା ତୁମର |

ଜୀବନ ଲାଗୁଛି ଦୁର୍ବିସହ ଏଠି

ସଂସାରଟା ଲାଗେ ତୁଚ୍ଛ,

ସଙ୍କଟ କାଳରେ ତୁମେହିଁ ଭରଷା

ଆଉ ସବୁ ଲାଗେ ମିଛ |

ଯୋଡ଼ି ବେନିହସ୍ତ ଭକ୍ତ କରେ ଆଶ

ରଖ ଦୀନବନ୍ଧୁ ରଖ,

ପଞ୍ଚମ ଦୁଆର ଖୋଲିଦିଅ ପ୍ରଭୁ

ଭୁତାଣୁ ନପଶୁ ପାଖ |