STORYMIRROR

Sukadev Mahanta

Abstract Inspirational

4  

Sukadev Mahanta

Abstract Inspirational

ସମୟର ଚକ୍ର

ସମୟର ଚକ୍ର

1 min
307


ସମୟର ଚକ    ଗଡି ଚାଲିଯାଏ

   ଅବିଶ୍ରାନ୍ତେ  ଜିନରାତି

ସମୟ ସୂଚକ    ଘଣ୍ଟାର କଣ୍ଟାର

    ଟିକ୍ ଟିକ୍ ଶବ୍ଦେ ଗତି ||


ପୂରୁବ ଆକାଶେ    ସିନ୍ଦୂରା ଫାଟିବା

    ପରେ ଚକ୍ରବାଳ ଡେଇଁ

ହସି ହସି ଉଇଁ    ଆସନ୍ତି ଭାସ୍କର

   ନୂତନ ପ୍ରଭାତ ନେଇ ||


ନିଦେ ଶୋଇଥିବା    ସକଳ ସୃଷ୍ଟିର

      ନିଦ୍ରାର ହୁଅଇ ଶେଷ

କର୍ମ ଚଞ୍ଚଳତା    ସକଳ ପ୍ରାଣରେ

    ନବ ଆଶାର ଉନ୍ମେଶ ||


ନୀଡ ଛାଡି ପକ୍ଷୀ   ଦୂରେ ଯାଏ ଉଡି

      ଖାଦ୍ୟ ସନ୍ଧାନର ପାଇଁ

କିଚିରି ମିଚିରି     କାକଳି  ସହିତ

     ମୁକ୍ତାକାଶେ ବିଚରଇ ||


ନିତ୍ୟକର୍ମମାନ      କରିଣ ସମ୍ପନ୍ନ

     କାର୍ଯ୍ଯାଳୟେ ଚଳେ ନର

ଜାଗିଉଠେ ପୁଣି      ସମଗ୍ର ଜଗତ  

     ହୁଅଇ କର୍ମ ତତ୍ପର ||


ଆକାଶ ପଥରେ     ସୂରୁଯ ଚଳଇ

       ପୂରୁବରୁ ପଶ୍ଚିମକୁ 

ଘଣ୍ଟାର ଦେହରେ    ଘଣ୍ଟା କଣ୍ଟା କ୍ରମେ

     ଗତି କରଇ ତଳକୁ ||


କାର୍ଯ୍ଯାଳୟ ଛାଡି    ଯିବାର ସମୟ

      ଉପଗତ ଜାଣି ସର୍ବେ

ଘରକୁ ଫେରନ୍ତି     ମହା ଆନନ୍ଦରେ

      ପ୍ରୀୟ ଜନ ଖୁସି ହେବେ ||


ପଶ୍ଚିମ ଆକାଶେ    ଅସ୍ତରାଗ ମଣି

     ବୁଣିଦେଇ ବୁଡେ ରବି

ନୀଡ ଫେରା ପକ୍ଷୀ    ଆନନ୍ଦେ ଦେଖନ୍ତି

     ସେ ଦିବ୍ୟ କନକ ଛବି ||


ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଆସେ    ବିଭାବରୀ ଆସେ

    ପିନ୍ଧି ତାର କଳା ଶାଢୀ

ସଭିଏଁ ନିଜର     ଗୃହକୁ ଫେରିଣ

      ଖୋଲନ୍ତି ଗପର ପେଡି ||


ଝାପ୍ସା ଆଲୁଅରେ     ନୀଳ ଗଗନରେ

     ତାରାଗଣ ଝିଲିମିଲି

ଚୂପି ଚୂପି ଯାଇ    ମୋ ପ୍ରୀୟାର ଗାଲେ

     ସରୁ ଚୂମା ଆଙ୍କି ଦେଲି ||


ଆକାଶରେ ଚହ୍ନ      ଦେ

ଖି ହସିଦେଲା

     ପ୍ରୀୟା ମୋ ସରମି ଗଲା

ତାବାହୁ ବନ୍ଧନେ    ମୋତେ ବନ୍ଦୀ କରି

   ମୋଛାତିରେ ଲୁଚିଗଲା ||


ଘଣ୍ଟାକଣ୍ଟା କ୍ରମେ   ଉପରକୁ ଉଠେ

    ନିଶା ଆଗକୁ ବଢିଲା

ଖାଇସାରି ସର୍ବ      ପ୍ରାଣୀ ନିଦ୍ରା ଦେବୀ

     କୋଳରେ ଆଶ୍ରୟ ନେଲା ||  

 

ପ୍ରାଚୀ ଗଗନରେ     ସିନ୍ଦୂରା ଫାଟିଲା

     ନିଶିଥିନୀ  ଚାଲିଗଲା

କ୍ରମେ  ଆକାଶରେ     ତାରାଗଣ ସାଥେ

     ଜହ୍ନ ଲୁଚି ପଳାଇଲା||


ଧରଣୀର ପୃଷ୍ଠ       ଉଦ୍ଭାସିତ ହେଲା

     ଆକାଶେ ଉଇଁଲା ରବି

ଅପୂର୍ବ ରୂପରେ     ମନ ମୋହୁଥିଲା

     ତା' ଦୀପ୍ତ କନକ ଛବି ||


ଘଣ୍ଟା  କଣ୍ଟାଟିର    ଦକ୍ଷିଣାବର୍ତ୍ତରେ

      ଏ ପରି ଘୂର୍ଣ୍ଣନ ଗତି

ସମୟର ନିତ୍ୟ     ନୈମିତିକ ଚକ୍ର

      ଦେଖାଉ ଥାଏ ସେ ନିତି ||


ରାତି ପରେ ଦିନ    ଆସେ ଧରାପରେ

       ଦିନ ଶେଷେ ଆସେ ରାତି

ଛାଇ ଆଲୁଅର      ଖେଳ ଚାଲିଥାଏ

      ଧରାରେ ଏମନ୍ତ ନିତି ||


ମଣିଷ ଜୀବନ   ଜନ୍ମରେ ଆରମ୍ଭ

   ମୃତ୍ୟୁରେ ହୁଏ ଶେଷ

ସମୟର ସହ    ସମତାଳେ ଚାଲେ

     ଘଟଣାର ସମାବେଶ ||


ସାଗରେ ଜୁଆର     ସମୟର କଣ୍ଟା

    ସବୁବେଳେ ଚାଲୁଥାଏ

କାହାପାଇଁ ସିଏ   ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ରହେନି

     ନିଜ କର୍ମେ ମଜିଥାଏ ||


ଆହେ ବନ୍ଧୁଗଣ    ଦେଇ ମନ କର୍ଣ୍ଣ

     ଶୁଣିରଖ ମୋର କଥା

ସମୟ କାହାକୁ    ଅପେକ୍ଷା କରେନି

      ଅବିରତ କର୍ମ ଚିନ୍ତା ||


ଅବିରତ ତୁମେ     କର୍ମ କରିଚାଲ

     କର ନାହିଁ ଫଳ ଚିନ୍ତା

ଫଳ ତ ତୁମକୁ      ଅବଶ୍ୟ ମିଳିବ

    ସତ୍କର୍ମ  ସଦା କରୁଥା||


    


Rate this content
Log in

Similar oriya poem from Abstract