ମରୁଭୂମି

ଶସ୍ୟ ଶ୍ଯାମଳା ମୋ  ଜୀବନ ଟା ଥିଲା

       ଆଜି ମରୁଭୂମି ସମ ,

କେତେ ବାଲିଝଡ ମୋର ଦେହେ ଆସେ

      ସହିବା ହିଁ ମୋର ଧର୍ମ ।

ମରୁଭୂମି ମଧ୍ଯେ     ହୃଦୟ ବୃକ୍ଷ ଟି

      ଦିଏ ପଥିକ କୁ ଛାୟା,

ଏତେ କୃତଘ୍ନ ସେ   ପଥଚାରୀ ଗଣ

     ନଦେଖାନ୍ତି ତିଳେ ଦୟା । 

ଆତ୍ମୀୟ ସୋଦର   ଯେତେ ଥିଲେ ସବୁ

     ନିଜ କର୍ମେ ଗଲେ ଦୂରେ,

ଭାବିଲେନି କେହି    ଏ ବୃଦ୍ଧ ବୟସେ

      କେମିତି ରହିବି ଘରେ ।

ମରୀଚିକା ଥିଲା   ଯାହା ମୋ ହୃଦୟେ

      ଆଜି ଯାଏ ଦୂରେ ଦୂରେ,

ଶସ୍ୟ ଶ୍ୟାମଳା ମୋ  ପରିବାର ପାଇଁ

      ତଥାପି ହୃଦୟ ଝୁରେ ।

ଡରି ନାହିଁ କେବେ   ଅବା ହାରି ନାହଁ

     ସେବା ଭାବେ ଅଛି ରହି,

ଯେତେ ଦିନ ଥିବ   ଜୀବନ ମୋହର

     ସେବା କରୁଥିବି ଜିଇଁ ।