ମୃତ୍ୟୁ

ମୃତ୍ୟୁ ବେନି ବର୍ଣ୍ଣ ଆତଙ୍କ ଭବନ ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ

ଯାବତ ଜନନ ତାବତ ମରଣ ଏ ପରମ ତଥ୍ୟ |

ଏତ ମୃତ୍ୟୁପୁରୀ ଏ ମରତ ପୁରୀ କେହି ନୁହେଁ ସ୍ଥିର

ମୃତ୍ୟୁ ପଥେ ସର୍ବେ ଗମନ୍ତି ଊରବେ ବିଧାନ ବିଧିର |

ମହାକାଳ କ୍ରୁର ଧରି ଜୀବକୁଳ କରେ ଆକର୍ଷଣ

ହିରଣ୍ୟ ଗର୍ଭ ସେ ଭୂତମହାର୍ଣ୍ଣାବ ଅତୀବ ଭୀଷଣ |

ନାହିଁ ତାର ଦୟା ଉପ୍ରୋଧ କି ମାୟା ଅବା ପକ୍ଷପାତ 

ସମ ଭାବେ ଏଠି ସତ୍କୃତ ହୁଅନ୍ତି ଭିକ୍ଷୁ ନରନାଥ |

ସାମାନ୍ୟ ସୂଚନ ନଦେଇ ଶମନ ପଶଇ ଧସାଇ 

ଚିଠି ଦୂରଭାଷ ସତର୍କ ଆଭାସ କାରେ ଦିଏ ନାହିଁ ||

ଅଦୃଶ୍ୟରେ ଆସେ ଆକସ୍ମିକ ନାଶେ ଲାଗଇ ବିସ୍ମିତ 

ତା ଶୀତଳ କର ସ୍ପର୍ଶେ କଳେବର ପ୍ରାଣ ବିବର୍ଜିତ |

କାଲି ଖେଳୁଥିଲା ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମେଳେ କରମ ତତ୍ପର 

ଆଜି ସେ ଶୋଇଛି ସପତ ଚାଖଣ୍ଡ ଭୂମି ତଳପର |

କେତେ ପ୍ରସାଧନ ଅତର ସାବୁନ ଯେ ଦେହ ଭୂଷଣ 

ସେହି ଦେହ ଆଜି ମାଟିରେ ପଡ଼ିଛି ମାଛି ଭଣଭଣ |

କିଣି ଜମିବାଡ଼ି ଗଢ଼ି କୋଠା ଧାଡ଼ି ମାଳମାଳ ଗାଡ଼ି

ଅର୍ଥ ଉପାର୍ଜନ କଲା ରାତିଦିନ ସବୁ ଗଲା ଛାଡ଼ି |

ଆସିଛୁ ଏକଲା ଯିବ ତୁ ଏକଲା କେ ନଯିବେ ସାଥେ

ଆସିଛୁ ଲଙ୍ଗଳା ଯିବ ତୁ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଧର୍ମ ବହି ମାଥେ |

ଅଢ଼େଇ ଦିନିଆ ମର୍ତ୍ତ୍ୟର କୁଣିଆ ଜାଣି ତୁ ଅଜଣା

କିଛି ନୁହେଁ ତୋର ସବୁ କହୁ ମୋର ଭଵବଣେ ବଣା |

ମଶାଣି ତୋହର ଅନ୍ତିମ ଠିକଣା ମନେ ହେତୁ କର

ଜୀବନ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ମୁଠାଏ ପାଉଁଶ ଗର୍ବ ପରିହର |

ମାତୃଗର୍ଭ ପଥେ ଆସନ୍ତି ସମସ୍ତେ ଯାନ୍ତି ଭିନ୍ନ ପଥେ

ମୃତ୍ୟୁ ସତ୍ୟ ଯେଣୁ ଧର୍ମ ଅର୍ଜ ତେଣୁ ଯଥା ସାଧ୍ୟମତେ |

କେହି ରହିନାହିଁ ଭବ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚେ ସାରି ଅଭିନୟ

କାଳ କବଳରେ ନେବେଟି ବିଦାୟ ଏହା ଧ୍ରୁବ ଥୟ |

ବାଲ୍ୟ କଇଶୋର ଯୌବନ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଆସେ ଯେଉଁପରି

ଅନ୍ତିମ ଅବସ୍ଥା ମରଣ ସର୍ବଥା ଥାଅ ହେତୁକରି |

ତେଜି ଜୀର୍ଣ୍ଣ ବାସ ଯେହ୍ନେ ନବ ବାସ ଆହରେ ମାନବ

ତେହ୍ନେ ଜୀର୍ଣ୍ଣ ଘଟ ତେଜି ଆତ୍ମା ଧରେ ଆନ ଅଵୟଵ |

ମୃତ୍ୟୁକୁ ନଡରି ହେ ଶରୀରଧାରୀ କରିଯାଅ କର୍ମ

ଦିନେ ତ ଆସିବ କିଏ ବା ରୋକିବ ନାମ ତାର ଯମ |

ପର ଉପକାର ପୁଣ୍ୟମୟ ବ୍ରତେ ହୁଅ ଅନୁବର୍ତ୍ତୀ 

ଟଙ୍କା ନେଇ କେହି ସରଗ ଯାଇନି ଦାନେ ଦିଅ ମତି |

ମାଟିଘଟ ଦିନେ ମାଟିରେ ମିଶିବ ଯଶ ହିଁ ଅମର

ପଦ ଚିହ୍ନ କିଛି ରଖିଯାଅ କୀର୍ତ୍ତି ସ୍ଥାପି ମହୀପର |