ମରିଛି ନା ବଞ୍ଚିଛି

ଅନେକ ଥର ମରିସାରିଛି ମୁଁ

ତଥାପି କହୁଛି ଜିଇଛି

ବାପା ମାଆ ଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ ଟିକେ

କେତେଥର ଗାଁ ଯାଇଛି l

ଖୁସିରେ ଭଉଣୀ ରାକ୍ଷୀ ଧରି ଆସେ

ସମ୍ପର୍କ ମାନେ କିବା ବୁଝିଛି

ବାପା ମାଆ ଭାଇ ଭଉଣୀ ଆସିଲେ

ଟଙ୍କା ମାଗିବେ କାଳେ ଭାବିଛି l

ବାପା ଆସି ଟଙ୍କା ଦେଇଗଲାବେଳେ

ଅଟକେଇ କିବା ରଖିଛି?

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ବୃକ୍ଷ ଦେଵତା ସମାନ

କି ଅବା ତାଙ୍କପାଇଁ କରିଛି l

ଅନାଥ ଦରିଦ୍ର ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ନିରାଶ୍ରୟ

ସହାନୁଭୂତି କିବା ଦେଖାଇଛି

ନିଜ ପିଲାଙ୍କର ଆୟସ ଆରାମ ବଢାଇ

ଶିଶୁଙ୍କୁ କେତେ ଭଲ ପାଇଛି l

ଗାଁରେ ବଢ଼ି ସହରେ ପଢ଼ି ବାବୁ ହୋଇ

ଠିକଣା କାହାର ରଖିଛି

ସାଙ୍ଗସାଥି ଗାଁ ନଈକୂଳ ଆମ୍ୱତୋଟା ଭୁଲି

ସହରୀ ଚାକଚକ୍ୟରେ ଫସିଛି l

କୃଷକ ଶ୍ରମିକ ଗାଁ ପାଣି ପବନରୁ ଉଦ୍ଭବ 

ଜୀବନ ଯା ପାଇଁ ରହିଛି

ଗାଁ ଓ ସହର ପରିପୂରକ ପରସ୍ପରର

ଭାଷଣ କେତେ ରଖିଛି l

ସବୁ ଜାଣିଶୁଣି ଏ କଳି ଯୁଗରେ କାହିଁକି

ଯନ୍ତ୍ରମାନବ ସାଜିଛି

ଶିଳ୍ପସମୃଦ୍ଧ କରୁଛି ଭାବିଛି ଯାହା ମୁଁ

କାଳର କରାଳେ ଧ୍ଵଂସ ହେଉଛି l

ଭଗବତ ବିଶ୍ୱାସ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଚେତନାରେ

ପ୍ରିୟା ପ୍ରିତୀ କେତେ ମାପୁଛି

ତଥାପି ଜଗନ୍ନାଥ କୈବଲ୍ୟ କଣିକା ଟିକିଏ

ନିଜ ପାଇଁ ସାଇତି ରଖିଛି

ନିଜେ ପଙ୍ଗୁ ଅଥର୍ବ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ସାଜି ସଜେଇ

କେବେଠୁ ମରିସାରି ଖାଲି ବଞ୍ଚିଛି।