ମୋର ଚିର ସହଚର

କଲମଟି ମୋର ଅତି ଆପଣାର କେହିନୁହେଁ ତା'ର ସରି

ହୋଇଥାଉ ସିଏ ଦୁଇଟଙ୍କିଆ ବା ସୁନା, ରୂପାରେ ତିଆରି l

ହାତରେ ମୋହର ଧରିଲେ ତାହାକୁ ମନେ ଆସିଯାଏ ବଳ

ଦୁଃଖ, ଅବସାଦ ହୋଇଯାଏ ଦୂର ଫେରିଆସେ ଆତ୍ମବଳ l

ମନର ଭାବନା ନିଏ ରୂପରେଖ କବିତା ଓ ଗଳ୍ପ ଲେଖେ

ଲେଖିସାରି ମୁଁ ତ ମୋ ସୃଷ୍ଟି ଭିତରେ ନିଜକୁ ନିଜେ ପରଖେ l

ଅସି ଠାରୁ ମସୀ ଅଟେ ବଳୀୟାନ ବୋଲି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣା

ଦେଶକୁ ସ୍ୱାଧୀନ କରିବାପାଇଁ ସେ ଦେଇଛି କେତେ ପ୍ରେରଣା l

ପରୀକ୍ଷାର ବୈତରଣୀ ପାରିହୁଏ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ତାହାର ପାଇଁ

ସେ ହେଲେ ଅସଜ ବୁଡ଼ିଯାଏ ଭେଳା ଭୂଇଁରେ କାନ୍ଦି ଲୋଟଇ l

ଲେଖକ , ଲେଖିକା ଗଢିବାରେ ମୁଖ୍ୟ ଭୂମିକା ନେଇଛି ସେହି

କଲମଟି ମୋର ଚିର ସହଚର ତା'ର ସମ ନାହିଁ କେହି l