ମୋକ୍ଷ ପଥେ ସେ ପଥିକ

ଭାବନା ଭାବନା ପାଗଳଟିଏ ସେ

ସଂସାରର ମହାସୁଖୀ

କୋଠା ଘରଦ୍ୱାର ଦାମୀ ଗାଡି କାର୍

ଆଶା କରୁନାହିଁ ଦେଖି ।

ନାହିଁ ତା'ର ଲୋଭ ମୋହ ଜୀବନରେ

ବୁଝେନାହିଁ ଭଲମନ୍ଦ

ରାସ୍ତାକଡେ ବୁଲେ ଯାହା ମିଳେ ଖାଏ

ଶୋଇଥାଏ ଶାନ୍ତିନିଦ ।

ଜୀବନ ଜଞ୍ଜାଳ ଜୀବିକା ନିମିତ୍ତ

ନାହିଁ ତା'ର ଇଚ୍ଛା ମନେ

କିଏ ଆପଣାର କିଏ ଅବା ପର

ବ୍ୟାକୁଳତା ନାହିଁ ପ୍ରାଣେ ।

ଗର୍ବ ଅହଂକାର ସ୍ୱାର୍ଥ ହିଂସାଦ୍ୱେଷ

ନାହିଁ ଜମା ହୃଦୟରେ

ଭୟଭ୍ରାନ୍ତି ଦୁଃଖ ରୋଗଶୋକ ସୁଖ

ବୁଝେନାହିଁ ଦୁନିଆରେ ।

ଉତ୍ଥାନ ପତନ ଜୀବନ ମରଣ

ତାହା ପାଇଁ ନିରର୍ଥକ

ନିଜେ ସେ ଈଶ୍ୱର ନିଜ ସାମ୍ରାଜ୍ୟର

ମୋକ୍ଷ ପଥେ ସେ ପଥିକ