ମୋହର ଛୋଟ ଗାଆଁ

ସବୁଜ ବନ ପାହାଡ଼ ଘେରା

ମୋହର ଛୋଟ ଗାଆଁ

ସବୁଠୁ ମିଠା ଲାଗଇ ମୋତେ

ଉଚ୍ଚାରି ତା'ର ନାଆଁ ।

ଜାତିଜାତିକା ଗଛ ଓ ଲତା

ଶାନ୍ତ ତା'ପରିବେଶ

ସୁଲୁସୁଲିଆ ପବନ ବହି

ମନେ ଭରଇ ହସ ।

ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ବାଡ଼ିବଗିଚା

ନାନାଦି ଫୁଲଫଳେ

ଖରା ବରଷା ଶୀତ କାକର

ପ୍ରତିଟି ଋତୁବେଳେ ।

ଚଉଦିଗରେ କେତେ ଯେ କ୍ଷେତ

ମନକୁ ନିଏ କିଣି

ମୋ' ଗାଆଁ ଭାଇ ଖଟନ୍ତି ଯହିଁ

ରକତ କରି ପାଣି ।

ବାରମାସରେ ତେର ପରବ

ପାଳୁଛୁ ମିଳିମିଶି

ସେନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ପରାଣେ ଆମ 

ଭରେ ଅପାର ଖୁସି ।

ସରଳ ମନ ଚାଲିଚଳନ

ମୋ' ଗାଆଁବାସୀଙ୍କର

ନାହିଁ ହୃଦୟେ ମିଛ କପଟ

ଗରବ ଅହଂକାର ।

ସହର ଠାରୁ ଦୂରେ ମୋ ଗାଆଁ

ନିଆରା ତା'ର ରୂପ

ଭକ୍ତି ଆଧାର ଗାଆଁ ମନ୍ଦିର

ସକାଳ ସଞ୍ଜ ଧୂପ ।

ଅଙ୍କାବଙ୍କା ତା' ମାଟିସଡ଼କ

ଚାଲେ ମୁଁ ଆନନ୍ଦରେ

ସରଗ ସୁଖ ପାଉଛି ତହିଁ

ମୋ' ଛୋଟ ଚାଳଘରେ ।

ନଈର ଜଳ କି ନିରିମଳ

ଭାରି ଶୀତଳ ଲାଗେ

ଗାଧୋଇଥାଏ ନିଇତି ମୁହିଁ

ସାଥୀପିଲାଙ୍କ ସଂଗେ ।

ତା ମାଟି ପାଣି ପବନେ ଗଢ଼ା

ଏଇ ଜୀବନ ମୋର

ତାହାରି କୋଳ ଅମୂଲ ମୂଲ

ସତେ ସରଗପୁର ।