ମୋହ

ମନେ ନାହିଁ କେଉଁ ଅମୃତ ବେଳାରେ

ଗଢି ସମ୍ପର୍କର ବ୍ୟୁହ

ଆପଣା ପଣରେ ହୃଦୟରେ ମୋର

ଭରିଦେଲ ମହା ମୋହ ।

ଅଭିମନ୍ୟୁ ପରି କିଛି ନ ବିଚାରି

ଡେଇଁଗଲି ସୀମାରେଖା

ଭାବନାର ପଥ କରିଲି ଉନ୍ମୁକ୍ତ

ଜାଳିଦେଲ ପ୍ରୀତି ଶିଖା ।

ସ୍ୱାର୍ଥର ବନ୍ଧନ ହୁଏ ନାହିଁ ଟାଣ

ପାରିଲିନି ମୁହିଁ ଜାଣି

ଛଳନା ଜୁଇରେ ଦଗ୍ଧ ହେବାପରେ

ହୃଦ ହୁଏ ମୋର ହାଣି ।

ସପନ ହାଟରୁ ସୁଖ ପିଆଲାରୁ

ଅମୃତର ଆଶା ନେଇ

ଯନ୍ତ୍ରଣାର ବିଷ ଆକଣ୍ଠ ପିଇଲି

ସଞ୍ଜିବନୀ ନାମ ଦେଇ ।

ଅଭିମାନ ,ଈର୍ଷା, ଅଭିଯୋଗ ଭାଷା

ବୁଝିବକି ହୃଦହୀନ

ଆନ୍ତରିକତାର ବାସନା ଶୂନ୍ୟତା

ଭାଙ୍ଗିଦିଏ ଆଜି ମନ ।

କଳଙ୍କିତ ତା'ର ଇତିହାସ ପୃଷ୍ଠା

ପଢ଼ିଥିଲି ଯେଉଁଦିନ

ହାତ ପରଶରେ ଦେବତାର ରୂପ

ଆଙ୍କିଥିଲି ତତ୍ କ୍ଷଣ ।

ବଦଳାଇ ରଙ୍ଗ ସଦା ରହି ସଙ୍ଗ

ନୂଆ ପରିଚୟ ବାନ୍ଧି

ମନ ପ୍ରାଣ ହୃଦେ ଅନାବିଳ ଭାବ

ଭାବିଥିଲି ଦେବି ଛନ୍ଦି ।

ବିଶ୍ୱାସ ଭରସା ଜୀଇଁବାର ନିଶା

ତୁଟି ତୁଟି ଯାଏ ଆଜି

ପ୍ରୀତିର ପାଉଣା ହୋଇଗଲା ଊଣା

ପାଉନାହିଁ ଖୋଜି ଖୋଜି ।

ସ୍ୱାଭିମାନୀ ମନ ବୁଝେନା କଷଣ

ହୃଦୟରେ ଜାଗେ କୋହ

ପରାଜିତ ହୋଇ ଜୀବନକୁ ଚାହିଁ

ଆଖି ଝରାଉଛି ଲୁହ ।

 ସେଇ ଜହ୍ନ ଅଛି ସେଇ ରାତି ଅଛି

ନାହିଁ ଅତୀତର ଖୁସି

ସମ୍ପର୍କର ଗୀତି ଜୀବନରୁ ଇତି

ଭାଗ୍ୟ ଯାଇଅଛି ରୁଷି ।

କହିବ କି ଥରେ ପ୍ରଶ୍ନ ମୁଁ ପଚାରେ

ଅକାରଣେ କାହିଁ ପାଇଁ

ହୃଦ ମରୁ ପରେ ପ୍ରୀତି ସିଞ୍ଚିଦେଇ

ଅଚିହ୍ନା ମୁଁ ଦେଲ କହି ।

ଆଖି ଖୋଜୁଅଛି ତୁମକୁ ଦେଖିବ

ହାତ କହେ ଛୁଇଁଯିବ

ନୀରବତା ଡେଇଁ ଓଠ କହେ କାହିଁ

ଅଧିକାର ମାଗିନେବ ।

ସ୍ମୃତିର ଫରଦ ଅକୁହା ଦରଦ

ଲେଖିବାକୁ ଶବ୍ଦ ହାରେ

ଅମାନିଆ ଭାବ ଭୁଲେନା ସ୍ଵଭାବ

ହୃଦୟକୁ ଓଦା କରେ ।

ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅନ୍ତ ହେବ କି ଜାଣେନା

ଆଶା କିନ୍ତୁ ତୋଳେ ଘର

କାହିଁକି ଦୂରେଇ ପାରେନା ଜୀବନୁ

ଦ୍ବନ୍ଦ୍ୱ ଜାଗେ ବାରବାର ।

ଧୈର୍ଯ୍ୟର କୁହୁଡି ଉଭେଇଲା ପରେ

ସମୟର ସ୍ରୋତେ ଭାସି

ଅସ୍ତିତ୍ୱ ବିହୀନ ସମ୍ପର୍କର ମାନ

ପାଇଯିବ ନିଶ୍ଚେ ଫାଶୀ ।

ଝୁରିବ ତୋ ମନ ଝୁରିବ ପରାଣ

ହୋଇଯିବୁ ଅସମର୍ଥ

ସେଦିନ ବୁଝିବୁ ସମ୍ପର୍କର ମୂଲ୍ୟ

ହୃଦୟରେ ଭରା କ୍ଷତ ।