ମୋହ ମାୟା ପାହାଚ

ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ କଲେ ଚଢ଼ିବାକୁ

ପଡେ ମୋହ ଓ ମାୟାର ପାହାଚକୁ ।

ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମ ଜାରି ରଖି ଚିର 

ସେଥିରେ ହୁଅନ୍ତି ସର୍ବେ ଅଗ୍ରସର ।

ମୋହ ମାୟା ଜାଲ ଦିଏ ନିତ୍ୟେ ଶିକ୍ଷା

ବିବର୍ଦ୍ଧିତ କରେ ଜୀବନେ ପିପାସା ।

ଅନ୍ଧକାର ଦ୍ଵାରା ଭରା ହୋଇ ଥାଏ

 ଯାହା ପାଇଁ ପ୍ରାଣୀ ନିତି ଦୁଃଖ ସହେ ।

ଦୁର୍ଘଟଣା ବାଧା ବିଘ୍ନ ଦୁର୍ବିପାକ

 ଅଶାନ୍ତି ଦୁଶ୍ଚିନ୍ତା ଉଦ୍ବେଗ କାରକ ।

ହୋଇ ଅତି ହନ୍ତସନ୍ତ କରାଏ ଯେ

ବାହାରି ନ ପାରେ ଯହିଁରୁ ସହଜେ ।

ଚାଲୁଥାଏ ନିତି ମୋହ ମାୟା ଜାଲ

ମୋହନ ବନ୍ଧନ କରଇ କବଳ ।

ଉଠି ପଡ଼ି ଧାଏଁ ଅବିରତ ରିପୁ

ସଂହାରି ଯେ ଯୋଗବଳେ ତାପୁ ।

ଉଦ୍ଧାର ଯେ ପାଇ ଥାଏ ସେ ହି ଜନ

ମୋହ ମାୟା ଜାଲ ଆହା କି ମୋହନ ।

ପଡ଼ି ଗଲେ ଥରେ ବିଲୁପ୍ତ ଚେତନ

ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ପୀଡ଼ା ସହି ଅନୁକ୍ଷଣ ।