ମୋ ସ୍କୁଲ ସାମ୍ନା ର ବାହାଡା ଗଛ
ମୋ ସ୍କୁଲ ସାମ୍ନା ର ବାହାଡା ଗଛ
ଭୁଲି ଯାଉଛେ ଅନେକ କଥା ଯେ
ଆଉ କିଛି କଥା ମନରେ ରହିଛି,
କିଛି କଥା ପୁଣି ସବୁଦିନ ପାଇଁ
ହୃଦୟ ରେ ଘର କରିଛି |
ପ୍ରିୟ ମୋର କଳିଙ୍ଗ ନଗର ବିଦ୍ୟାଳୟ
ଆଉ ତା ସାମ୍ନା ର ବାହାଡା ଗଛ ଟି, ଯିଏ ଏବେ ଭି ଠିଆ ହୋଇଛି
ବହୁ ପୁରୁଣା ବନ୍ଧୁ ଟିଏ ସେ
ଡାକୁ ଅଛି ସ୍ପର୍ଶ ଟିକେ ପାଇଁ ଏହା ତ ମନେ ହଉଛି |
ଜାଣେନା ତାର ଅତୀତ କି ତାର ଇତିହାସ
କେତେ ଯେ ବସନ୍ତ ଆସେ ଆଉ ଚାଲିଯାଉଛି
ସବୁ ଝଡ ଆଉ ଝଞ୍ଜା ପିଇ ପିଇ ନିଜ ଭିତରେ
ଯେପରି ବୟସ ର ଅପରାହ୍ନ ରେ ସେ ଠିଆ ହୋଇଛି |
ସ୍କୁଲ ସମୟ ରେ ଶୁଭୁଥିଲା ଦୁଇଟି ଘଂଟା ର ଶବଦ
ମନେ ହୁଏ ଆମ ଅତି ପ୍ରିୟ ମାଗୁଣି ନନା ର ସ୍କୁଲ ଘଣ୍ଟି ଏବେ ଭି ବାଜୁଛି
ଆଉ ଆରଟି ଥିଲା ସୁନ ପାପଡ଼ି ଵାଲା ର ଘଣ୍ଟି ର ଶବଦ
ତାକୁ ଟିକେ ଖାଇବାକୁ କେତେ ପୁରୁଣା ଖାତା ବହି ବିକି ମୁଁ ଦେଇଛି |
ବନ୍ଧୁ ଟିଏ ମୋର ବାହାଡା ଗଛ ଟି
ତାର ଫଳ କୁ ପଥରରେ ଛେଚି ମୁଁ ଖାଇଛି
ମନେ ପଡେ ସେଇ ଦିନ କଥା ଯେବେ
କେତେ କେତେ କଳା ଚୁରନ ର ମୁଁ ମଜା ଭି ନେଇଛି |
ଶୁଣି ଥିଲି ଗଛ ର ମୂଳରେ ହାତୀ ଟିଏ ପୋତା ହେବା ର
କିନ୍ତୁ ଜାଣେନା କେତେ ସତ୍ୟତା ଏଥିରେ ଯେ ରହିଛି
ତଥାପି ଗଛ ନୁହେଁ ଯୁଗ ପୁରୁଷ ଅବା ସେ
ତାକୁ ଦେଖି ଏକ କବିତା ର ନିବେଦନ କରୁଛି