ମୋ"ମାଆ

ମାଆର ମମତା କିଏସେ ଦେବ ହୋ

ମମତାର କାହିଁ ମୂଲ

ଏମିତି କେ ଅଛି ସଂସାର ଭିତରେ

ହେବ ମୋ"ମାଆର ତୁଲ ।

ମାଆ ନାହିଁ ଯାର ଦୁନିଆଁରେ ତାର

ସାହା ବୋଲି କେହିନାହିଁ

ମାଆର ମମତା ମାଆର ସେନେହ

ଆଉ କେ ପାରିବ ଦେଇ ।

ତା' ଆଖିରେ ମୁହିଁ ଅନ୍ଧର ଲଉଡ଼ି

ହୁଏପଛେ ଚୋର ଖଣ୍ଟ

ତା'ପଣତ କାନି ମଥାରେ ମୋହର

ଢ଼ାଙ୍କିଥାଏ ଯେହ୍ନେ ଘଣ୍ଟ ।

ଧୂଳି ଝାଡ଼ିଦେଇ ମୁହଁ ପୋଛିଦେଇ

ଖାଇବାକୁ ଦିଏ ଭାତ

ବଳେଇ ବଳେଇ ଦିଏସେ ଖୁଆଇ

ପିଠିରେ ପକାଇ ହାତ ।

ଅଝଟ ହୋଇଲେ କହୁଥାଏ ମୋତେ

ବାଇଆକୁ ବିକି ଦେବି

ନିଦେ ନ'ଶୋଇଲେ ମିଛେକହେ କାଲି

ଯାତରା ଦେଖେଇ ନେବି ।

ରୋଗ ବଇରାଗେ ଜଗି ବସିଥାଏ

ହୋଇ ରାତି ଉଜାଗର

କେମିତି ଭୁଲିବି ମାଆର ମମତା

ମୁଁ"କି ଏଡ଼େ ସ୍ୱାର୍ଥପର ।