ମୋ ଜନ୍ମଭୂମି

ଅତି ପ୍ରିୟ ମୋ ଜନ୍ମଭୂମି

ସିଏ ମୋ ବୃନ୍ଦାବନ

ଦୂରରେ ପାଖେ ଯେଉଁଠି ଥିଲେ 

ସେଇଠି ଥାଏ ମନ ା

ପୁରୁବ ଦିଗେ ମୋ ବଡ ବନ୍ଧ

ପହିଲି କିରଣେ ହସେ

ପଶ୍ଚିମ ଦିଗେ ନିବୃତ୍ତି ଜୋର

ଗ୍ରୀଷମ ତାତି ନାଶେ  ା

ଗଡ ଭିତରେ ପ୍ରଭୂ ଦେଉଳେ

ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସେ

ଜଗତ ନାଥ ବାହିଲେ କାତ

ସଂସାର ନାଆ ଚାଲେ ।

ମୋ ଗାଁ ର ଜଗା ମନ୍ଦିର 

ମୋ ପାଇଁ ଶିରୀ ମନ୍ଦିର

ମନ ଚକ୍ଷୁ ରେ କରେ ଦର୍ଶନ

ଏଇଠୁ ଜୋଡି କର ।

ଦେଉଳ ବେଢା ,ଛୁଆ ଙ୍କ ମେଳା

ହସ ,ଖୁସି ରେ ପୁରେ

ସଞ୍ଜ ,ସକାଳେ ,ଆଳତୀ କାଳେ 

ଶୁଭେ ଶଙ୍ଖର ସୂରେ ।

ମୋ ଗାଆଁ ଧୁଳି ହୋଇଲେ ବୋଳି

ପବିତ୍ର ହୁଏ ପରାଣ

ଶରୀର ମୋର ବାସନା ତାର

ସତେକି ବାସ ଚନ୍ଦନ ।

ମାପ ରେ ସିନା ଦୁରେ ତୁ ମାଆ

ଜନମ ଭୁଇଁ ମୋର

ଝିଅ ଟେ ବୋଲି କରିଲୁ ପର

ହେଲେ ମନ ହୋଇନି ପର ।

ଜନମ ସେଠି ମରଣ ଏଠି

ଝିଅ ଙ୍କ ପାଇଁ ବିଧାନ

ଷଠୀ ସେଇଠି ,ଏଠି ପୁଆତୀ

ଏଠି ଅଛି ମୋ ଶ୍ମଶାନ ।