ମୋ ଗାଆଁ

ଆଶା ଆଉ ଉଦ୍ଦୀପନା ମାଳକୁ ଚଢ଼େଇ

ଚଉରା ମୂଳରେ ଯେବେ ଜାଳେ ସଂଜବତୀ,

ମନେପଡେ ମାଟିପିଣ୍ଡା, ଛଣଛାଣି ଘର;

ସାମ୍ନା ନଳକୂପ ପାଖେ

ପାଣି ପାଇଁ ଦିନ ଦ୍ୱିପ୍ରହରେ

ଗାଁ ମାଇପିଙ୍କ କୋଳାହଳ ।

ପଧାନ ସାହିଠୁ ବଡ ବେହେରା ସାହିଟା

ହିସାବ ବି କଲେ ସେ ଯେ ହୁଏ ନାହିଁ ଶେଷ,

ଲୋକବାକ ହାଉଯାଉ ଚଉତରା ପାଖେ;

ଝଙ୍କାଳିଆ ବରଗଛ ମୂଳେ

ଟୋକା ଠାରୁ ବୁଢା ଯାଏ ଭିଡ

କରିବାକୁ ଗୁଲିଖଟି, ଗପ ।

ଘଣ୍ଟାର ଆବାଜ ଶୁଭେ ଚାରିଟା ବାଜିଲେ

ଗାଁ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଧିରେ ହୋଇଯାଏ ଛୁଟି,

ସିଲଟ, ବସ୍ତାନୀ ଧରି ଦଉଡନ୍ତି ପିଲେ;

ସାଙ୍ଗସାଥି, ଟିକି ଝିଅ ସାଥେ

ଖେଳିବାକୁ ବାଲି ଧୂଳି ଘର

ସିଙ୍ଘାଣି ନପୋଛି ଯାଆନ୍ତି ମାଡି ।

ବେଳ ଯେବେ ଯାଏ ବୁଡି ଅଦୂର ଆକାଶେ

ଗାଈଆଳ ଟୋକା ଆସେ ଧେନୁକୁ ସଜେଇ,

ବଇଁଶୀ ଅଗରେ ବାନ୍ଧି କୁରେଇଁର ଫୁଲ;

ମନ ମତାଣିଆ ସୁରେ ଗାଇଯାଏ ଗୀତ

ଦଣ୍ଡା ଗୋହିରୀରେ -

ଢ଼ାଳି ଢ଼ାଳି ପ୍ରୀତି ମନ୍ଦାକିନୀ ।

କିଟିମିଟି ଅନ୍ଧାରକୁ ପାଦରେ ଆଡେଇ

ଜହ୍ନ ଯେବେ ଆସେ ନଇଁ 

ମୋ ଗାଆଁ ଆମ୍ବତୋଟା ପରେ,

ଅଝଟ ପୁଅର କୋଳେ ପଡ଼ିବାକୁ ଖସି;

ଧୋ ରେ ବାଇଆ ଧୋ ଗୀତ ଗାଇ

ବୋଉ ଡାକେ ନିଦ ମାଉସୀକୁ ।

କୁମ୍ଭାଟୁଆ ଡାକ ଛାଡେ ରାତି ହେଲେ ବେଶି

ମଶାଣି ପଦାର ବୁଢା ଆମ୍ବତୋଟା ମାଳେ,

ହୁସିଆର ଡାକଦେଲେ ଥରିଉଠେ ଦେହ;

ପେଚା, ଉଲ୍ଲୁକଠୁ ବେଶି ଡରଲାଗେ

ବିଡ଼ିଖିଆ ଚୌକିଦାର ପାଟିର ଆବାଜ ।

ଏ ଗାଆଁର ସୂର୍ଯ୍ୟ, ଚନ୍ଦ୍ର, ତାରା କଥା କହେ

ପ୍ରତିଟି ମଣିଷ ଦରଫୁଟା ଭାବନାରେ,

ମହ ମହ ଚମ୍ପାଫୁଲେ ଛଅ ଋତୁ ଦେଖେ;

ପାପ ପୂଣ୍ୟ ଭଲ ମନ୍ଦ ବୃନ୍ତଚ୍ୟୁତ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଶିଶୁକୁ

ହା ହୁତାଶ ଶେଷ ବସନ୍ତରେ ।

       ************