ମୋ ଗାଆଁ ମୋ ନାଆଁ

ଜନମ ହୋଇଛି ଯେଉଁଠି ମୋହର

ପଡିଛି ଯେଉଁ ମାଟିରେ

ସେଇ ଗାଆଁ ମୋର ସରଗ ସମାନ

ବଢ଼ିଛି ଯାହା କୋଳରେ  |

ତା' ପାଣି ଅମୃତ, ପବନ ମହକ

ଚନ୍ଦନଠୁ କମ୍ ନୁହେଁ

ଗାଆଁର ମୁଣ୍ଡରେ ଠାକୁରାଣୀ ଅଛି

ଆଶୀର୍ବାଦ ସଦା ରହେ   |

ଗାଆଁ ନୁହେଁ ସେତ ପରିବାର ଗୋଟେ

ଜଣେ ଆଉ ଜଣ ପାଇଁ

ସାହାଯ୍ୟର ହାତ ବଢ଼ାନ୍ତି ସଭିଏଁ

ବିପଦ ଯାଏରେ ଧାଇଁ    |

ବଡଭାଇଠାରୁ ଆଦର ପାଏ ମୁଁ

ସାନଠୁ ପାଏ ସମ୍ମାନ 

ମିଳି ମିଶି ଆମେ ଖେଳକୁଦ କରୁ

ନଥାଏଟି ଅଭିମାନ     |

ପୂଜାପର୍ବ ହେଉ କି ଯାନୀଯାତରା

ଏକାଠି ପାଳନ ହୁଏ

ପଡିଶାଘରକୁ ପିଠା,ମିଠା,ଖିରି

ଭୋଗ ଆଦି ବଣ୍ଟାଯାଏ   |

ଗାଁ ଭାଉଜଙ୍କ ମୁଣ୍ଡରେ ଓଢଣା

ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସ

ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଗଲେ ଏକାଠି ହୁଅନ୍ତି

କରିବାକୁ ଗପସପ     |

କୁଆଁରୀ ଝିଅଙ୍କ ଭାଲୁକୁଣୀ ଓଷା

ରଜ, କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା

ପୁରୁଷପିଲାଏ କବାଡି ଖେଳନ୍ତି

ଭୁଲିପାରିବିନି ଜମା    |

କୃଷକ ଭାଇଟି କ୍ଷେତକୁ ଯାଏରେ 

ପଖାଳ କଂସାଏ ଖାଇ

ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ ମାନେ ନାହିଁ କିଛି

ଅମଳ ଦିଏ ଯୋଗାଇ    |

ଗାଁ ମନ୍ଦିରରେ ଭଜନ କୀର୍ତ୍ତନ

ମନ ପବିତ୍ର କରାଏ 

ଗାଁ ଅନୁଭୂତି ଯେତେ କହିଲେବି

ସେତେ କମ୍ ଲାଗୁଥାଏ   |

ଗାଆଁ ସ୍କୁଲରେ ପାଠ ପଢି ଆଜି

ସହରେ କରେ ଚାକିରୀ

ଯଦି କିଛି ନାଆଁ କରିଥାଏ ଆଜି

ତା ପାଖେ ଅଛି ଆଭାରୀ   |