ଅଭିମାନୀ ଭକ୍ତ

ଭକତ ତୁମର ହୋଇପାରିଲିନି 

ଦାସିଆ ବାଉରୀ ପରି

ହାତରୁ ମୋହର କେମିତି ନେବ ଯେ 

ବଡ଼ ପଣ ଯିବ ସରି  |

ଆସିଥିଲି ଧାଇଁ ଅନେକ ଦୂରରୁ

ଶାଗ ପଖାଳ ନେଇ

ଷାଠିଏ ପଉଟି ପାଖେ ତୁମ ମନ 

ମତେ ପଚାରିବ କାଇଁ  |

ବାଲିରଥେ ତୁମେ ବିଜେ ହୋଇଥିଲ

ଭକତର ଡାକ ଶୁଣି

କୁଡ଼ିଆରେ ତୁମ ପାଦ ପଡିଲାନି

ମନ କଥା ମୋର ଜାଣି  |

ଭକତ ଆସିବା ବାଟକୁ ଅନେଇ

ରଥ ଅଟକାଇ ଦେଲ

ମୋ କଥା କି ତୁମ ମନେ ପଡିଲାନି

ଗୁଣ୍ଡିଚା ଯାତକୁ ଗଲ  |

ଭାଈ ଭଉଣୀର ସାଥିରେ ରହିଛ

ସମ୍ପର୍କର ରଖି ମାନ

ମୋ ଭଲ ପାଇବା ଡାକ ଦେଉଅଛି 

ଶୁଣୁନି ତୁମର କର୍ଣ୍ଣ   |

ଶୁଣିଛି ତୁମକୁ ଗାଳି ଭଲ ଲାଗେ

ଚନ୍ଦନ ଲେପ ଯେମିତି

ହେଲେ ମୋର ପ୍ରେମ ଏମିତି ମଧୁର

ନିଷ୍ଠୁର ହେବି କେମିତି  ।

ପତିତପାବନ ବାନା ଉଡାଇକି 

କର ଦୁଃଖ ନିବାରଣ 

ମୁଁ ନୁହେଁ ଦୁଃଖିକି ତୁମ ନଜରରେ

କର ମତେ ହଇରାଣ  ।

ଟଙ୍କ ତୋରାଣି ଯେ ଭଲ ନ ଲାଗିବ

ମୋ ବାସି ପଖାଳ ଆଗେ

ଥରେ ଖାଇନେଲେ ମନ୍ଦିର ଛାଡି ମୋ 

ଆସିବ ଘରକୁ ବେଗେ ।

ତୁମ ସିଂହଦ୍ଵାରେ ଠିଆ ମୁଁ ହୋଇଛି

ପଡୁନି ତୁମ ନଜର

ମିଛରେ କହୁଛ ଦୁନିଆ ଆଗରେ

ତୁମେ ଯେ ଭକ୍ତ ଜନର । 

 

କେମିତି ତୁମକୁ ପୂଜିବି କୁହ ହେ

କହିଲେ କରିବି ବ୍ରତ

ସବୁକିଛି ମୋର ମାନିଛି ତୁମକୁ

ହେବାକୁ ତୁମ ଭକତ  |