ମାୟାଧରର ମାୟା

ଏକଦା ନାରଦ କରିଲେ ତପସ୍ୟା

ଗଙ୍ଗାକୂଳେ ତପୋବନେ

ଇର୍ଷାଳୁ ହୋଇଲେ ଦେବତା ଦେଖିଣ

ଭୟ ଖେଳିଗଲା ମନେ |

ସଫଳ ହୋଇଲେ ତପ ନାରଦଙ୍କ

ଇନ୍ଦ୍ରଲୋକ ଯଦି ମାଗେ

ଧ୍ୟାନ ଭଗ୍ନ ପାଇଁ ଆସି କାମଦେବ

ବିଫଳ ହୁଅନ୍ତି ଆଗେ   |

ନାରଦ ସମ୍ମୁଖେ କହେ କାମଦେବ

ଆପଣ ଜିତିଲେ କାମକୁ

ଶୁଣି ନାରଦଙ୍କ ଆତ୍ମଗର୍ବ ହୁଏ

କହେ ଯାଇ ମହାଦେବଙ୍କୁ |

ମହାଦେବ ଶୁଣି ନାରଦଙ୍କ କଥା

ସ୍ମିତହାସ୍ୟ ଟିକେ ଦେଇ

କହିଲେ ଏ କଥା ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ଆଗରେ

କହିବନି କେବେ ଯାଇ   |

ମହାଦେବ କଥା ଶୁଣି ନାରଦର

ଉତ୍କଣ୍ଠା ବଢିଲା ମନେ

ପହଁଞ୍ଚି ବିଷ୍ଣୁଙ୍କୁ କହିଲେ କିପରି

ବିଜୟ କରିଲେ ଧ୍ୟାନେ   |

ନାରଦଙ୍କୁ ମାୟା ଗ୍ରାସ କରିନେଲା

ବଢିଗଲା ଅଂହକାର

ଭକ୍ତକୁ ବାଟକୁ ଆଣିବାକୁ ଯାଇ

ମାୟା କଲେ ମାୟାଧର   |

ଦିନେ ଏକକାଳେ ଭ୍ରମଣ ସମୟେ

ଦେଖିଲେ ଏକ ନଗର

ପହଁଞ୍ଚି ନାରଦ ଦେଖନ୍ତି ଉତ୍ସବ

ଚାଲିଛି ଅତି ସୁନ୍ଦର     |

ନାରଦ ପଚାରି ବୁଝନ୍ତି କଥାକୁ

 ସ୍ୱୟଂବର ଏଠି ହେବ 

ସେହି ସମୟରେ ରାଜା ଶିଳନିଧି

ନାରଦଙ୍କୁ କଲେ ଠାବ   |

କହିଲେ ରାଜନ ଆହେ ମୁନିବର

ଦେଖି ତୃପ୍ତ ହେଲା ମନ

କନ୍ୟାର ହାତକୁ ଦେଖି ଟିକେ କୁହ

କେମିତି କଟିବ ଦିନ    |

ଯେମିତି ଛୁଇଁଛି ବିଶ୍ଵମୋହିନୀକୁ

ଶିହରଣ ଶରୀରରେ

ଏମିତି ଖେଳିଲା ସଂସାର କରିବା

ଉଠିଲା କଥା ମନରେ   |

ସଂସାରଠୁ ଦୂରେ ରହି ହରି ନାମ

ଜପୁଥିଲା ଯିଏ ଦିନେ

ମୁହୂର୍ତ୍ତକେ ସିଏ ମାୟା ଅଧୀନରେ

ନାରୀ ଖୋଜିହେଲା ମନେ |

ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ପାଖରେ ନାରଦ କୁହନ୍ତି

ଆହେ ପ୍ରଭୂ ନାରାୟଣ

ସନ୍ୟାସୀ ଜୀବନ କଟିଲା ଏଥର

ସଂସାର କରିବା ମନ    |

ଦିଅ ମୋତେ ତୁମେ ତୁମ ପରି ରୂପ

ସ୍ୱୟଂବରକୁ ମୁଁ ଯିବି

ଏମିତି ରୂପକୁ ଦେଖିଲେ କିଏ ବା

କେବେ ପସନ୍ଦ ନୋହିବି   |

ନାରଦଙ୍କୁ ଦେଲେ ଏମିତି ରୂପଟେ

ସିଏ ତ ବଡ଼ ମାୟାବୀ

ନାରଦ କହୁଛି କେମିତି ଲାଗୁଛି

ତୁମ ଅପରୂପ ଛବି     |

ଏତିକି କହିଣ ନାରଦ ଚାଲନ୍ତି

ମନରେ ଉଲ୍ଲାସ ନେଇ

ଚଞ୍ଚଳ ପାଦରେ ସୋୟଂବରେ ଆଗ

ବସନ୍ତି ନିକଟେ ଯାଇ    |

ମନେମନେ ଭାବି ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି ଯେ

ମତେ ହିଁ ବାଛିବେ ବର

ଯେତେକ କୁମାର ଏଠାରେ ଅଛନ୍ତି

ମୋଠାରୁ କିଏ ସୁନ୍ଦର   |

ଦୁଇ ଶିବଗଣ ପାଖେ ବସିଥିଲେ

ନାରଦ ତାଙ୍କୁ କୁହନ୍ତି

ମୋଠାରୁ ସୁନ୍ଦର ରାଜକୁମାର ବା

କୁହ ଏଠି କେ ଅଛନ୍ତି   |

ସଭିଏଁ ହସନ୍ତି ନାରଦଙ୍କୁ ଚାହିଁ

ନାରଦ ବିସ୍ମିତ ହେଲେ

କହିଲେ ଦେଖ ହେ ଦରପଣ ଆଗେ

ତାପରେ କହିବ ଭଲେ    |

ସେହି ସମୟରେ ରାଜକୁମାରୀଙ୍କୁ

ମିଳିଲା ସାଥି ସଭାରେ 

ଆଉକା ଗଳାରେ ଫୁଲମାଳ ଦେଖି

ନାରଦ ଗଲେ କ୍ରୋଧରେ   |

ବେଗେ ଯାଇ ଜଳେ ମୁଁହ ଦେଖନ୍ତିତ

ଚମକି ପଡିଲେ ସତେ

କେଉଁ ଦୋଷ ପାଇଁ ପ୍ରଭୂ ନାରାୟଣ

ବାନର କରିଲେ ମତେ   |

କ୍ରୋଧରେ ଚାଲିଲେ ନାରାୟଣ ପାସେ

ବାଟରେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖନ୍ତି 

ନାରାୟଣ ଆଉ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କ ସାଥିରେ

ବିଶ୍ୱମୋହିନୀ ଥାଆନ୍ତି    |

ପ୍ରଭୂଙ୍କୁ ଦେଖିଣ ନାରଦ କୁହନ୍ତି

ଏମିତି କାହିଁକି କଲେ

ସଂସାର କରିବା ଆଗରୁ ମୋଠାରୁ

ସବୁ ସୁଖ ନେଇଗଲେ    |

ଯେମିତି ମୋଠାରୁ ଛଡେଇ ନେଲ ହେ

ପତ୍ନୀ ସୁଖ ପାଇବାର

ଅଭିଶାପ ଦେଲି ଆପଣଙ୍କ ପତ୍ନୀ

ହୋଇଯିବ ଦିନେ ଦୂର   |

ନାରଦ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୁଅନ୍ତି ଦେଖିକି

ବିଶ୍ଵମୋହିନୀକୁ ଏଠି 

ପ୍ରଭୂଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିଲା କେମିତି

ଯାହାକୁ ଦେଖିଲି ସେଠି   |

ନାରଦଙ୍କୁ ଶାନ୍ତ କରିବାକୁ ଯାଇ

କୁହନ୍ତି ପ୍ରଭୂ ବୁଝାଇ

ତୁମ ସାଥେ ଯାହା ଘଟିଲା ଘଟଣା

ଲୀଳା ଥିଲା ଜାଣ ସେଇ  |

ତୁମ ଜନ୍ମ ନୁଁହ ସଂସାର କରିବା

ମାୟାର ଅଧୀନ ହେବା

ସଂସାର ଲୋକଙ୍କୁ ମାୟା ମୁକ୍ତ କରି 

ପ୍ରଭୂ ମାର୍ଗ ଦେଖାଇବା   |

ନାରଦ ବୁଝିଲେ ଭୂଲ୍ ଥିଲା ତାଙ୍କ

ମାଗିଲେ କ୍ଷମା ପ୍ରଭୂଙ୍କୁ

ପଥଦିଅ ପ୍ରଭୂ ଫେରେଇ ଆଣିବି 

କିପରି ଅଭିଶାପକୁ    |

ଏହା ଅଭିଶାପ ନୁହେଁ ଆମ ପାଇଁ

ବିଧିର ବିଧାନ ଏହି

ତ୍ରେତୟା ଯୁଗରେ ରାମ ଅବତାରେ

ଘଟଣା ଘଟିବ ସେହି    |