ମୋ ଗାଆଁ ମୋ ମାଆ

ଗାଆଁଟି ମୋର  ଭାରି ସୁନ୍ଦର

ତାହାରି କୋଳେ ଜନ୍ମ

ଏମିତି ଶାନ୍ତି  କେଉଁଠି ନାହିଁ

କିଣି ନେଇଛି ମନ ।

ଛାତିରେ ତାର ଚାଲି ଶିଖିଲି

ଝୁଣ୍ଟିଲି କେତେ ଥର

ବାଲି ମାଟିକୁ ଖୁଣ୍ଟି ଖାଇଲି

ମଧୁର ସ୍ଵାଦ ତାର ।

ମଆ ପରଷା  ଖାଇଲି ସୁଖେ

ବାପା ସାଥିରେ ବସି

ହାତ ଧରିକି ବିଲ ବୁଲିଲି

ନାଚି ଗାଇକି ଖୁସି ।

ଡାଳ ମାଙ୍କୁଡି କବାଡି ଖେଳ

ସାଙ୍ଗ ସାଥିର ମେଳେ

ପାଣି ପହଁରା  ପଦୁଅଁ ତୋଳା

ବରଷା ଖରା ବେଳେ ।

କାହାଣୀ କୁହେ ବୁଢି ମାଆ ବସି

କାନ ଦେଇକି ଶୁଣେ

କେବେ ବାଘୁଣୀ କେବେ ଭୁତୁଣୀ

ସପନ କେତେ ବୁଣେ ।

ସାଥୀ ସଙ୍ଗାତ ହୋଇଲେ ଜାତ

ପାଠ ପଢାରେ ମନ

ବହି ବସ୍ତାନି  କାନ୍ଧରେ ଧରି

ଅରଜେ କେତେ ଜ୍ଞାନ ।

ବିଦ୍ୟାଳୟ ମୋ ଭାରି ସୁନ୍ଦର

ଗୁରୁଜୀ ଦେବ ତୁଲ୍ୟ

ବିବେକ ବୁଦ୍ଧି ମନରେ ଦେଲେ

ଜଗତେ ହେଲି ଭଲ ।

ଗାଆଁ ମୁଣ୍ଡରେ  ସୁଲେଇ ନଈ

ବହୁଛି ଧୀରେ ଧୀରେ

କୂଳରେ ତାର ହର ଦେବତା

ସଂସାର ତାଙ୍କୁ ସ୍ମରେ ।

ବଣେଇ ବଣ ଶୋଭା ପାଉଛି

ମୁହଁ ଟେକିଲେ ଦିଶେ

ମଝିରେ ତା'ର ଟିକି ପାହାଡ଼

ସବୁଜ ରଙ୍ଗେ ହସେ ।

ପୁଷ ମକରେ ମାଘ ମେଳାରେ

ଭୋଜିରେ ଲୋକ ଭିଡ

ଦୁଷ୍ଟାମୀ କଲେ ପୋଲିସ ଅଛି

ବସେଇ ଦେବେ ମାଡ ।

ଏଇ ଜଙ୍ଗଲ ପାଣି ପବନ

ଦେଇଛି ମୋତେ ସୁଖ

ତାହାରି କୋଳେ ବଡ଼ ହୋଇ ମୁଁ

ଭୂଲିଛି ସବୁ ଦୁଃଖ ।

ସହର ଠାରୁ ଭାରି ସୁନ୍ଦର

ମୋର ଏ ଜନ୍ମଭୂମି

ଯେତେ ଗାଇଲେ ଯେତେ ଲେଖିଲେ

ତଥାପି ମୁହିଁ ଋଣି ।

ଧନ୍ୟ ମୋହର  ଉତ୍କଳ ମାତା

ଅଳି ବୁଝିଛୁ ମୋର

ତୋହରି କୋଳେ ଟିକି ଗାଆଁ ମୋ

ବୋହିବୁ ତାର ଭାର ।