ମୋ ଗାଆଁ ହସୁଛି

ସବୁଜ ଶୋଭାରେ ଭରପୂର ହୋଇ

ଛୋଟ ମୋର ଗାଆଁଟିଏ 

ଭୂଗୋଳ ପୋଥିରେ ନଥିଲେ ନଥାଉ

ମୋ ପାଇଁ ତ ସ୍ୱର୍ଗ ସିଏ l

ଭାନୁ ଆଗମନେ ସିନ୍ଦୂରା ଫାଟିଲେ

ଅନ୍ତରୀକ୍ଷ ଦିଶେ ଶୋଭା 

ସବିତା ମୟୂଖେ ମୋ ଗାଆଁ ସରସୀ

ଦିଶେ କେତେ ମନଲୋଭା l

ଜୁଇ ଜାଇ ମଲ୍ଲୀ ଉଲ୍ଲାସେ ଖେଳନ୍ତି

ବାସର ଆରମ୍ଭ ହେଲେ 

ମଧୁବ୍ରତ ଆସି ତାହାଙ୍କ ମେଳରେ

ଉଲ୍ଲାସ ମନରେ ଖେଳେ l

ସୁନ୍ଦରୀ ରମଣୀ ସ୍ନାହାନେ ଯାଆନ୍ତି

ମଥାରେ ଓଢ଼ଣା ଟାଣି 

ସାବୁନ ହଳଦୀ ସୁଗନ୍ଧିତ ତୈଳ

ସାଥିରେ ତାଙ୍କର ଆଣି l

ଯୋଗରାଜଙ୍କର ମନ୍ଦିର ରହିଛି

ତଡାଗ ଯିବା ରାସ୍ତାରେ 

ସ୍ନାନ ସାରି ସର୍ବେ ଜୁହାର ହୁଅନ୍ତି 

ଭକ୍ତି ରଖି ମାନସରେ l

କାସାର ଉଦକ ଦିଶଇ ନିର୍ମଳ

ପ୍ରତିବିମ୍ବ ଦିଶେ ତହିଁ 

ତାମରସ କେତେ ବିକଶିତ ପୁଣି

ସର୍ବଜନ ମନ ମୋହି l

ସରିତର ପୟ କୁଳୁକୁଳୁ ନାଦେ

ଆହା ଯାଉଥାଏ ବହି 

ପ୍ରଦୋଷ ସମୟେ ଉପବିଷ୍ଟ ହେଲେ

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଯାଏ ଉଭାଇ l

ଗନ୍ଧବହ ତାଳେ ତାଳେ ଝୁମୁଥାଏ

ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣଶୀର୍ଷ କ୍ଷେତେ ଧରା 

ସନ୍ଧ୍ୟା ଆଳତିରେ ଘଣ୍ଟ ଶଙ୍ଖ ଧ୍ୱନି

ମନହୁଏ ଦିଗହରା l

ଘନସାର ଧୂପ ବାସ ଚତୁଃର୍ଦ୍ଦିଗେ

ମରୁତରେ ଆସେ ଭାସି 

ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗି ଠାରେ ଗୁରୁଜନ

କୀର୍ତ୍ତନ କରନ୍ତି ବସି l

ଗାଆଁ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଉଦ୍ୟାନ ସଦୃଶ

ପୁଷ୍ପଜେ କୁସୁମେ ଭରା 

କେତେ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଅଧୟନ କରି 

ନାଆଁ ରଖିଛନ୍ତି ପରା l

ସ୍ୱଳ୍ପ ଶବ୍ଦ ନେଇ ବଖାଣିବା କଷ୍ଟ

ମୋ ଗାଆଁର ବିଷୟରେ 

ବ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରିବା ସମୟରେ ତାହା

ଲୁହ ଭରେ ନୟନରେ l

ମୋ ଗାଆଁ ହସୁଛି ପ୍ରଗତି କରିଛି

ହେଲେ ମନ କାହିଁ ଦୂରେ 

ସପନ ତୁଟୁଛି ଜୀବନ ଧାଉଁଛି

ପୃଥିବୀର ଆରପାରେ ll