ମୋ ଅତି ନିଜର ବୋଲି

ମୋ ଅତି ନିଜର ବୋଲି

ଡର ଲାଗେ ତୁମେ   କହିବାକୁ ଥରେ

     ମୋ ଅତି ନିଜର ବୋଲି

କIଳେ ତୁମେ ସାଥି    ଫେରି ଚାହିଁବନି

       ହସି ଦେଇଯିବ ଚାଲି

ଜୀବନ ଟା ଗୋଟେ  ଛୁଆଁ ଛୁଇଁ ଖେଳ

      ମନକୁ ଛୁଇଁଲେ ହେଲା

ତୁମରି ଛୁଆଁ ର        ପରଶ ପାଇଁକି

       ମନଟା ତରସି ଗଲା

ମନକଥା ଖାଲି         ମନ ବୁଝିଥାଏ   

       ବୁଝନ୍ତିନି ଆଉ କେହି

କଅଁଳ ମନସେ     କିଏ ନେଇ ଗଲେ

      ଦିଏନି ଆଉ ଫେରେଇ

ତୁମ ସ୍ମୃତି ସବୁ       ପ୍ରଜାପତି ସାଜି

        ଉଡି ବୁଲନ୍ତି ମୋ ମନେ

 ସାଇତି ରଖିଛି    ମୋ ପ୍ରୀତିର ସ୍ମୃତି

          ହୃଦୟେ ଅତି ଯତନେ

ସ୍ମୃତି ଖାଲି ଫେରେ   ଆଖି ଓଦା କରେ

      ଭାବେ ସବୁ ଯିବି ଭୁଲି

ତୁମେ ଖୋଜୁଥାଏ      ଆମାନିଅଁi ମନ

      ଚାରିଆଡେ ବୁଲି ବୁଲି