ମନର ଭାବନା

ହୃଦୟ ର କଥା ହୃଦୟରେ ଥାଉ

କାହାକୁ କହିବି ନାହିଁ ,

ଅକୁହା କଥାକୁ ମନରେ ମୋ ରଖି

କେମିତି ପାରିବି ରହି ।

ମୁଁ ଯେ ଭଲପାଏ ଚକାଆଖିଆ କୁ

କେମିତି ବୁଝିବ କିଏ

ଓଠ ଖୋଲି ଯଦି କହି ନ ପାରିବି

ବୁଝି ପାରିବ କି ସିଏ ।

ହଁ କାହିଁକି ଏକଥା ବୁଝିନପାରିବ

ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ପରା ସିଏ ,

ହୃଦୟ ର ଭାଷା ସେ ବୁଝିପାରିବ

ଏମିତି ଦେବତା ଟିଏ ।

ଚକାଡୋଳା ମୋର ମୋ ନେତ୍ରରେ ଥାଉ

କହିବି ନାହିଁ କାହାକୁ ,

ସେ ଯେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଜଗତକରତା

ଭଲପାଏ ମୁଁ ଯାହାକୁ ।

ପାଇବି କି ନାହିଁ ଜାଣି ନାହିଁ ମୁହିଁ

ତଥାପି ଝୁରୁଛି ମନ ,

ରାତିସାରା ମତେ ନିଦ ହେଉନାହିଁ

ଦେଖୁଛି ତା'ରି ସପନ ।

ସପନରେ ଆସି ପାଖରେ ମୋ ବସି

ଆଉଁସି ଦିଏ ମୋ ମଥା ,

ସପନ ଭାଙ୍ଗିଲେ ନିଦରୁ ଉଠିଲେ

ଭାବେ ଖାଲି ତା'ରି କଥା ।

ଶୁଣିଛି ଅନେକ ଲୋକମାନଙ୍କ ର

ମନସ୍ତାତ୍ତ୍ବିକ ର କଥା ,

ମନର ମଣିଷ ମନେପକାଇଲେ

ମନେ ପଡେ ତାହାରି କଥା ।

ତେଣୁ କରି ମୋର ବିଶ୍ବାସ ଜନମେ

ସିଏ ବି ଚାହୁଁଥିବ ମୋତେ ,

କାହିଁକି କେଜାଣି ତା'ବିଷୟରେ

ମୁଁ ଭାବି ବସୁଅଛି କେତେ ।

ରାଧା ଯେ କେତେ ଭଲପାଉଥିଲେ

ତ୍ୟାଗ ରେ ସେ ଖୁସି ହେଲେ,

ମୀରା ପୁଣି ତାଙ୍କୁ ଭଜି ଭଜି କରି

ଏ ସଂସାରୁ ସେ ତରିଗଲେ ।

ସେ ଯେ ଜଗନ୍ନାଥ ଜଗତର ନାଥ

ତୁଳସୀ ଯେ ତାଙ୍କ ପ୍ରିୟ ,

ତୁଳସୀ ବିନା ଯେ କିଛି ନ ଘେନନ୍ତି

ଭାବନ୍ତି ସବୁକୁ ହେୟ ।

ତେଣୁ କରି ମୁଁ ଯେ ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛି

ତାଙ୍କ ମନର ତୁଳସୀ ,

ତାଙ୍କ ପୂଜା କାଳେ ଥିବି ସବୁବେଳେ

ସେ ଯେ ହେଉଥିବେ ଖୁସି ।

ତାଙ୍କ ପାଖେ ପାଖେ ଥିବି ସଦାକାଳେ 

ତାଙ୍କରି ପରଶ ପାଇ ,

ଏହା ଯେ ମୋହରି ମନର ଭାବନା

ପାରିବି କି ତାଙ୍କୁ ପାଇ ।

ବିଷ୍ଣୁ, ରାମ,କୃଷ୍ଣ ଆଉ ଜଗନ୍ନାଥ

ଅନେକ ତାଙ୍କର ନାମ ,

ହୃଦୟରେ ମୋର ରଖିକି ତାହାଙ୍କୁ

କରୁଛି ନିତି ପ୍ରଣାମ ।