ମଣିଷ ମୁଁ

ଜୀବ ମଧ୍ୟରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବୋଲାଇ,

ସବୁଠୁ ଅଧମ କର୍ମ କରଇ l

ପ୍ରଭୁ ଦିବ୍ୟଜ୍ଞାନ ଅଛି ମୋ ଠାରେ,

ତଥାପି ଚାଳଇ ମୁଁ ଅନ୍ଧକାରେ l

ବନ୍ଦ କରିଦେଇ ଜ୍ଞାନ କବାଟ,

ଅବାଟକୁ ଭାବେ ସଠିକ ବାଟ l

ପ୍ରଭୁ ଦେଇଛନ୍ତି ବିଧି ବିଧାନ,

ମଣିଷ ବୋଲି ମୁଁ କରେ ଅମାନ୍ୟ l

ଅଖାଦ୍ୟକୁ ସୁଖ ଖାଦ୍ୟ ମଣଇ,

 ଅକର୍ମକୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କର୍ମ ଭାବଇ

ଅନ୍ୟାୟ ଭାବରେ କରେ ଶାସନ,

ନିଜକୁ ଭାବଇ ମୁଁ ଭଗବାନ l

ନିତି ଦିନ ମୁହିଁ ଗାଅଇ ଗୀତା,

ନିତି ଆଚରଇ ମୁହିଁ ଶଠତା l

ଉପକାର ନାମେ ସ୍ୱାର୍ଥ ସାଧଇ,

ମାଗଣା ପାଇଲେ ବିଷ ପିଅଇ l

ପର ପତ୍ନୀ କୁ ଲାଗେ ସୁନ୍ଦର,

ତା ସାଥେ ରଚାଏ ପ୍ରେମର ଘର l

ଉପରେ ହସିକି କଥା କହଇ,

ଷଡଯନ୍ତ୍ର ଜାଲ ମୁହିଁ ବୁଣଇ l

ପିଇଦେଇ ପେଟ ପୁରାଇ ମଦ,

କହିଥାଏ ମୁଇଁ ବେଦର ଭେଦ l

ମଦ ନ ପିଇଲେ ମୁହିଁ ଅଜ୍ଞାନ,

ମଦ ପିଇଦେଲେ ବଢେ ମୋ ଜ୍ଞାନ l

ଅନ୍ୟ କଥା କାଟି କହେ ମୁଁ କଥା,

ତଥାପି ଭାବେ ମୁଁ ନିରବଦ୍ରଷ୍ଟା l

ତିଆରି କରେ ମୁଁ ନୀତିନିୟମ,

କରେ ନାହିଁ ତାକୁ କେବେ ପାଳନ l

ସିନ୍ଦୂର ନାମରେ ବିନ୍ଦି ନାଅଇ,

ପର ପୁରୁଷର ପ୍ରେମୀ ସାଜଇ l

ବିଚାର କରିବ ହୃଦରେ ଥରେ,

ପ୍ରଭୂ ସୃଷ୍ଟି କଲେ କେଉଁ ଅର୍ଥରେ l