ଭୋକର ସ୍ୱରୂପ

ଭୋକର ବିଚିତ୍ର ସ୍ୱରୂପ,

ସଭିଁଙ୍କୁ କରଇ ଆୟତ୍ତ l

ବର୍ତ୍ତୀ ନ ପାରନ୍ତି ତାଠାରୁ,

ଦୁବ ହେଉ ଅବା ସେ ଦାରୁ l

ରାଜା ହେଉ ଅବା ପରଜା,

ଭୋକ ଦିଏ ସଭିଁଙ୍କୁ ସଜା l

ଚିହ୍ନେ ନାହିଁ ଧନୀ ଗରୀବ,

ସଭିଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ରଖେ ଭାବ l

ଧରାରେ ଯେ ଜନମ ନିଏ,

ଭୋକର ଥାପୁଡ଼ା ସେ ଖାଏ l

ନର ହେଉ ବା ନାରାୟଣ,

ଭୋକଯେ ଦେଇଛି କଷଣ l

ଭୋକରେ ରାମ ବଳରାମ,

ପ୍ରମାଣ ସେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୁରାଣ l

ଭୋକ ରଖଇ ସମଭାବ,

ତା ଠାରୁ ଏକଥା ଶିଖିବ l

ଭୋକରେ ଭୁଲଇ ଆତ୍ମାକୁ,

କି ଖାଦ୍ୟ ଦରକାର ତାକୁ?

ଜାଣି ନପାରଇ ମଣିଷ,

ତେଣୁ ସେ ହୁଅଇ ହତାଶ l

ଭୋକର ରୂପରେଖ ନାହିଁ,

ଶରୀରୁ ଆତ୍ମାକୁ ଭେଦଇ l

ଭୋକର ଭୂଗୋଳ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ,

ପୁରି ରହିଛି ଏହି ପିଣ୍ଡ l

ଭୋକରେ ଆମ ଆତ୍ମା ଜାଣ,

ପାଉଛି ଅନେକ କଷଣ l

ଆତ୍ମାଯେ ହୋଇଲା ଦୁର୍ବଳ,

ସଂସାରେ ବଢିଲା କନ୍ଦଳ l

ଯେତେକ ମାନବୀୟ ଗୁଣ 

ଶରୀର ନକରେ ଧାରଣ l

ସେଗୁଣ ଅଭାବେ ସଂସାର,

ଦେଖ ହୁଅଇ ଛାରଖାର l

ଆତ୍ମାକୁ ଆସ ଖାଦ୍ୟ ଦେବା,

ଘୃଣାଠୁଁ ଦୁରେଇ ରହିବା l

ଆତ୍ମା ଓ ଶରୀର ଭୋକକୁ,

 ଦୂରେଇ,ବାଣ୍ଟିବା ପ୍ରେମକୁ l

ଏକ ଯେ ଆରେକର ବିନା,

ଅଟନ୍ତି ଦୁହେଁ ଶୂନ ଶୁନା l

ଦୁହିଁଙ୍କୁ କରିବା ଯତନ,

ପାଇବା ଅମୂଲ୍ୟ ରତନ l

ଜଗତ ହେବ ସୁଖମୟ,

ନଥିବ କାହାରିକୁ ଭୟ l

ଆତ୍ମାକୁ ଭୁଞ୍ଜାଇ ଭୁଞ୍ଜିଲେ,

କ୍ଷୀଣ ନୋହିବ ତନୁ ଭଲେ l 

ଆତ୍ମା ଭୁଞ୍ଜିଲେ ସୁଖ ପାଇ,

ସନ୍ତୋଷ ହୁଏ ଆମ ଦେହୀ l

ଭୋକର ଭୂଗୋଳ ବିଚାର,

ଭଣଇ ଅନଙ୍ଗ କୁମାର l

ଦୋଷ କରିବ ବାରେ କ୍ଷମା,

ନକରି କବିତା ତର୍ଜମା l