ମଣୀହରା

ଢେରଲେଖା ହେଲାଣି କବିତା

ଅଧାଦେଖା ସ୍ବପ୍ନ, ମୀନାକରା ଜହ୍ନ

ଶବ୍ଦରେ ଗୁନ୍ଥି ଭାବର ଗଜରା

ଢେର ସଜାଇଲଣି ସ୍ବପ୍ନ ନାୟିକାର ଗଭା

ଦେହ ଦାହର କଥା ରେ ଭରିଲଣି

ପୃଷ୍ଠା ପରେ ପୃଷ୍ଠା  |

ଏବେ ତ ଫେରିଚାହଁ କବି

ମୋ ଦେହର ଗୋଟେପାଖ ଜଳୁଛି

ହୁତ ହୁତ ହୋଇ ଘୃଣା ଓ ଦ୍ୱେଷରେ

ଆରପାଖେ ବହୁଛି ପ୍ରତିଶୋଧ ର

ଏକ କୁଳ ଲଂଘୁଥିବା ନଈ

ରାଜନୀତି ର ପଶାପାଲି ରେ ଗଡୁଛି ମୁଣ୍ଡ

ନିଶା,ପେଶା ଜାତିଆଣ ର ଗୋଟି

ଗୋଟି ଗୋଟି ହୋଇ l

ଦିନ ର ଆଲୁଅ ରେ ଯେଉଁଦିନ

ନଗ୍ନ ହେଲା ମଣିଷ ପଣିଆ

କାହିଁ ଫାଟିଗଲାନି ତ ଆକାଶ ସେଦିନ

ଭାଗ ହେଲାନାହିଁ ଧରିତ୍ରୀ ଦୁଇଫlଳ.ହୋଇ

ଅନ୍ଧ ହେଲାନି ଆଖି ନଂପୁସକ ଙ୍କର

ସଭିଙ୍କ ନୀରବତା ସେଦିନ ଲେଖିଲା

ନିର୍ଲଜତା ର ଏକ ନୂଆ ଇତିହାସ l

ଯେଉଁଠି କେବେ ଥିଲା ନୀଳ ପାଣି ହ୍ରଦ

ଶୁଭୁଥିଲା ଅର୍କିଡ଼ ର ଖିଲଖିଲ ହସ

ସଞ୍ଜ ଆସୁଥିଲା ଗ୍ରାମ୍ୟ ଲଳନା ଙ୍କ ହରିଣୀ ଆଖିରେ

ପାହାଡ ବି ଗାଉଥିଲା ପବନ ରେ ଗୀତ l

ଆଜିସେଇ ଅମରlବତୀ ଜଳୁଛି

କିଟକିଟ ଅମା ଅନ୍ଧାର ରେ,

ବିଷାଦ ର କଳା ଜହ୍ନ ହସୁଛି ବେଫିକର

ଛଞ୍ଚାଣ ର ନଖ ରେ ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ ହେଉଛି

ସୁନାରଙ୍ଗୀ ଚଢେଇ ର ଦେହ

ପବନ ରେ ଶୁଭୁଛି ଘୃଣା ର ଅଗ୍ନିବର୍ଷୀ ଗୀତ |

ଆସ କବି!

ଆଉକେଉଁ ପ୍ରଳୟ ର ପ୍ରତୀକ୍ଷା ରେ ତୁମେ?

ଦେଖ ମୋ ଦେହର ମଣୀ ନାହିଁ

ଜଳୁଛି ଲଜ୍ୟା ଅପମାନ ରେ ମୁଁ 

ମଣୀହରା ହୋଇ,

ଅସହାୟତା ର ସୀମାରେଖା ସେପାଖେ

ନିପାରିଲା ପଣରେ ହେଉପଛେ

ଛାତି ଦେଇ ନିଗାଡ଼ିବ ଦୁଇବିନ୍ଦୁ ସ୍ୟାହି

ଶୁଣିଛି ତୁମେ କଲମ ଛୁଆଁ ରେ

ପଥର କୁ ପାଲଟାଇ ପାର ପଦ୍ମ

ଘୃଣା ର ଗରଳ କୁ ମିଠା କାଦମ୍ବରୀ |