ମନ ରାକ୍ଷସ

ମନର ମୂଳେ ଏ ଜଗତ

ସର୍ଜଇ ପୁଣ୍ୟ ପାପ ସେତ ।

ସକଳ ଇନ୍ଦ୍ରୀ ଙ୍କର ରାଜ

ତା ଇଙ୍ଗିତେ ସର୍ଵକାର୍ଯ୍ୟ ।

ସେ ଦିଏ ନରକକୁ ଗତି

ପୁଣି କରାଏ ଗତି ମୁକ୍ତି ।

ତାମସେ ହୋଇଗଲେ ଲିପ୍ତ

ରାକ୍ଷସ ଭାଵେ ଉତ ପାତ।

ଅହ'କାରରେ ମତ ହସ୍ତୀ

କୁକର୍ମରେ ଢ଼ାଳି ମତି ।

ପାପକୁ ନ ଡ଼ରଇ ତିଳେ

ଅପଥେ ଚଳେ ନିରନ୍ତରେ ।

ପର ଧନ ଦାରା ସେ ଲୁଟେ

ଅପର ନାରୀ ବା କୁମାରୀ ।

ଅପହରଣ କରେ ସେତ

ଦିବା କିବା ସେ ଶର୍ଵରୀ ।

ତାର ଅନୀତି ସଦା କୁମତି

ଅପରେ ଦଣ୍ଡଦ୍ୟନ୍ତି ନୀତିପ୍ରତି।

ପ୍ରକୃତି ତାମସିକେ ମଜି

ରାକ୍ଷସଵୃତ୍ତି ଆଚରଇ ।

ଶାନ୍ତ,ସରଳ ଭାଵ ଯିଏ ତେଜେ

ରାକ୍ଷାସ ଭାଵରେ ସେ ମଜେ ।