ମନ ପକ୍ଷୀ

ମନ ପକ୍ଷୀ କେବେ ସ୍ଥିର ରୁହେନାହିଁ

   ଥାଏ ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତରେ 

ନିଜର ଇଛାରେ କାମ କରୁ ଥାଏ 

  ରହିଥାଏ ଅଦୃଶ୍ୟରେ   ।

 ବିବେକ ଇଛାରେ କେଵେ କେବେ ସିଏ

    ହୋଇଲେ ପରି ଚାଳିତ 

 ସୁଗମ ହୁଅଇ କରିବା କର୍ମଟି

    ମନ ହୁଏ ଆନନ୍ଦିତ  l

ଅବlଧ୍ୟ ହୋଇଲେ ଲଗାମ ଫିଟଇ

    ମନ ଇଛା କାମ କରେ     

ଲକ୍ଷ ହୀନ ଦିଗେ ଉଡି ଯାଉ ଥାଏ 

  ଶିକୁଳି ନାହିଁ ପାଦରେ l

ଉଡି ବୁଲୁଥାଏ ଅନନ୍ତ ଧରାରେ 

    ପକ୍ଷ ଦୁଇଟିକୁ ଝାଡ଼ି 

ବିଶାଳ ସାଗର ଅନନ୍ତ ଆକାଶେ 

   ସବୁଆଡେ ଯାଏ ମାଡି l

ଯେଉଁ ଆଡେ ଚାହେଁ ସେଇ ଆଡ଼େ ସିଏ

    କ୍ଷଣିକେ ଗମନ କରେ 

ପୋଷା ମାନି ଥିଲେ ସଂଯମ ରହିଣ 

   ଅନାବିଳ ପ୍ରେମ ଭରେ l

ଭ୍ରମି ଭ୍ରମି ସେତ ଚଉଦିଗେ ଦେଖେ 

    ଖୋଜୁଥାଏ ପ୍ରୀତି ଘର 

ଅନାବିଳ ସ୍ନେହ ଶାନ୍ତିର ବାରତା 

   ଦେଉ ଥାଏ ନିରନ୍ତର l

ବେଳେ ବେଳେ ପକ୍ଷୀ ଲଗାମ ଛାଡ଼ଇ

    ହୋଇ କ୍ରୋଧ ପରବଶ 

ଲୋଭ ମୋହ ମାୟା ଜଡିତ ହୋଇଣ 

    କରିଥାଏ ସର୍ବନାଶ  l

ମନର ତତ୍ତ୍ୱକୁ ଯିଏ ଜାଣି ଥାଏ 

    ମନକୁ କରେ ଆୟତ 

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ପଥେ ସଦା ଚାଲୁ ଥାଏ 

     ରାମ ନାମକୁ ଜପିତ  l

ଜନମ ମରଣ ସବୁ ଜାଣି ପକ୍ଷୀ 

    ମୋହରେ ନହେଲେ ଵାନ୍ଧି 

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମକୁ ଜପୁ ଥାଏ ନିତି

   ବିଭୁ ପ୍ରେମେ ହୁଏ ବନ୍ଦୀ  l