ମନ ପକ୍ଷୀ

ଶରୀରେ ବାନ୍ଧିଛି ବସା ସେ ପକ୍ଷୀ ,

ପିଞ୍ଜରା ବନ୍ଦୀରେ ନ ହୁଏ ରଖି ।

ଛୋଟ ଚଢେଇଟି ବଡ ତା ଡେଣା ,

ତା' ଗନ୍ତବ୍ୟସ୍ଥଳୀ ତାକୁ ହିଁ ଜଣା ।

ରୁଚି ଅଟେ ତା'ର ଶରୀର ନେଇ ,

ଶରୀରୁ ଶରୀର ଭିନ୍ନ ଅଟଇ । (୧)

ସୁନ୍ଦର ଶରୀରେ କଦାକାର ପକ୍ଷୀ ,

କେହି କେବେ ହୁଏ ନାହିଁ ଚିର ସୁଖୀ ।

ମନପକ୍ଷୀ ଯା'ର ଯେତେ ସୁନ୍ଦର ,

ହୃଦୟ ତାହାର ସେତେ ଉଦାର ।

ଜୟ କରେ ସେହି ସର୍ବ ହୃଦୟ ,

ଅଶ୍ରୁପୂର୍ଣ୍ଣ କରେ ତା'ର ବିଦାୟ । (୨)