ପ୍ରଭାତ

ପୂରୁବେ ଫାଟିଲା ସିନ୍ଦୂରା,

ଇନ୍ଦୁ ଗଲା ଉଭେଇ ।

ଶୟନ କରଇ କୁମୁଦ,

ପଦ୍ମ ଶଯ୍ୟା ତ୍ୟାଗଇ ।।

କୈରବ ଜଳଇ ବିରହ ଅନଳେ ,

ରାଜୀବ ଆନନ୍ଦ ସବିତା କୋଳେ ।

କଳକଳ ନାଦେ ବହେ ନିର୍ଝରିଣୀ,

ଶୁଭଇ କୋକିଳ ପଞ୍ଚମ ରାଗିଣୀ ।।

ଅପସରି ଯାଏ ରାତ୍ରିର ସ୍ଥାଣୁତା,

ଜୀବକୁଳ ହୁଏ ଚଳଚଞ୍ଚଳ ।

ଦେବାଳୟେ ଶୁଭେ ଘଣ୍ଟ ଶଙ୍ଖ ଧ୍ୱନି,

ଗମେ ଭକ୍ତ ହସ୍ତେ ଧରି ପୁଷ୍ପମାଳ ।।