ମମତା ସମୁଦ୍ର

ମମତା ର ମହା ସମୁଦ୍ର ସେ

     ସୃଷ୍ଟି ର ଆଦ୍ୟ ଓଁକାର ,

ହୃଦୟ ତା' ଅନନ୍ତ ଆକାଶ

    କଥା ତା'ର ମହୁଠୁ ମଧୁର ।।

ଗ୍ରୀଷମ ଜ୍ୱାଳା ରେ ଜଳି ଜଳି

        ସହି ସହି ବରଷା ର ଝଡି ,

ମଞ୍ଜି ଟିକୁ ଗଛ ରୂପ ଦିଏ

        ଗର୍ଭ କଷ୍ଟ ସହି ଅନ୍ତଫାଡି ।।

      

ତା'ର ରକ୍ତ ମାଂସ ଦାନ କରି

      ଗଢେ ସିଏ ଲବଣୀ ପ୍ରତିମା ,

ପୁଅ ହେଲେ ତା' ରାଜକୁମାର

      ଝିଅ ଅଲିଅଳି ରାଜଜେମା ।।

ନିଜ ବୁକୁ ରୁଧିର ପିଏଇ

      ସନ୍ତାନ କୁ କରେ ପରିପୁଷ୍ଟ  ,

ତାର ତ୍ୟାଗ , ତପସ୍ୟା ବଳରେ

       ସର୍ବ ଗୁଣ ହୁଏ ପରିସ୍ଫୂଟ ।।

      

ସୂର୍ଯ୍ୟ ,ଚନ୍ଦ୍ର କିରଣ ସମାନ

        ବାଣ୍ଟିଦିଏ ନିଜ ଖରା,ଛାଇ ,

ବଡ,ସାନ ,କଣା,କାଲା,ଛୋଟା

         ଭେଦ ଭାବ ସିଏ ଜାଣେନାହିଁ ।।

ତା' ମୁହଁକୁ ଅନେଇ ଅନେଇ

        ଓଠରେ ମୋ ଉତୁରିଛି ଭାଷା ,

ସିଏ ମୋ ପ୍ରଥମ ପୂଜ୍ୟା ଗୁରୁ

       ଦେଖାଇଛି ଭଲ ମନ୍ଦ ଦିଶା ।।

କେତେ ଅଝଟ ,ଅଳି ଅର୍ଦ୍ଦଳି

     ରୁଷା ଫୁଲା ତା' ନିକଟରେ ,

ଧରିତ୍ରୀ ମାତା ଭଳି ସହିଛି

      ହସି ହସି ସବୁ ନିରବରେ ।।

ସ୍ୱାଦିଷ୍ଟ ଦ୍ରବ୍ୟ ମୋତେ ଭୁଞ୍ଜେଇ

      ଉଚ୍ଚିଷ୍ଟରେ ବୁଝାଇଛି ମନ ,

ମୋ ସପନ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାକୁ

      ଭୁଲିଛି ସେ ତା' ନିଜ ସପନ ।।

ଗୁଗୁପାଞ୍ଚି ଆଉ ସୁନାକାଞ୍ଚି

      ତା' କୋଳ ମୋ ଟିକି ଝୁଲଣା ,

କାନ୍ଦିଲେ ସେ ବୁଝାଇଛି ଦେଇ

     ମିଛ ଜହ୍ନ, ତାରାର ଖେଳଣା ।।

ଧୋ ବାୟା ,ଝୁଲ୍ ହାତୀ ଝୁଲ୍

      ଆଦି କେତେ ନା ନା ବାୟା ଗୀତ ,

ତା' ସଙ୍ଗେ ସରି ହେବକି ଯେତେ

     ଦୁନିଆଁର ସୁଗମ ସଙ୍ଗୀତ ।।

ତା' ପଣତ ମୋ ଦିବ୍ୟ କବଚ

     ଶୀତ ବରଷାରେ ରଖେ ଘୋଡି ,

ବିଞ୍ଛି ଦିଏ ଝାଳ ଦେହ ପୋଛି

       ଧୂଳି ମଳି ଦିଏ ଯତ୍ନେ ଝାଡି ।।

ମୋ ମଙ୍ଗଳ ମନାସି ମନାସି

      ଜାଳୁଥାଏ ନିତି ସଞ୍ଜେ ଦୀପ ,

ମୁଁ କାଳେ ତା ' ନୟନ ପିତୁଳା

      ତା' ଅନ୍ଧାର ଘରର ପ୍ରଦୀପ ।।

ଜ୍ୱର ତପ ରୋଗ ବ୍ୟାଧି ବେଳେ

      ଜଗିଛି ସେ ଭୋକ ଶୋଷ ଭୁଲି , ତା'କୋମଳ ସ୍ପର୍ଶ ମୋ ଦେହରେ

      ଅମୃତ ଲେପ ଦେଇଛି ବୋଳି ।।

      

କେତେ ଦୁଃଖ ସହିଛି ମୋ ପାଇଁ

     ବଦଳରେ ମାଗିନାହିଁ କିଛି ,

ତା' ଦୟାରୁ ମଥା ଉଚ୍ଚ କରି

     ଦୁନିଆଁରେ ବାଟ ମୁଁ ଚାଲୁଛି ।।

ମାଆ ପତିତପାବନୀ ଗଙ୍ଗା

      ତା' ପାଦ ତ୍ରିବେଣୀ ସଙ୍ଗମ ,

ମାତୃଋଣ ଶୁଝି ପାରିବାକୁ

      ସଂସାରରେ କେହୁ ବା ସକ୍ଷମ ??

ଯା'କୋଳରେ ଜନମ ନେବାକୁ

       ଲାଳାୟିତ ଜଗତ ଠାକୁର ,

ସେଇ ମାଆ ପଦ ଯୁଗଳକୁ

      ପ୍ରଣାମ ମୁଁ କରେ ବାରମ୍ବାର ।।