ଦେବକୀର ଅନ୍ତର୍ଦାହ-୧

ଦେବକୀ ମୁଁ ଏକ ଦୁଃଖର ଡିବିରି

   ଜଳୁଅଛି ଦିକି ଦିକି ,

 ଦନ୍ତୁରା ପଥରେ ଲହୁଲୁହାଣ ଏ

   ପାଦ ପଡ଼ିଲାଣି ଥକି.... ।। 

       

କାହାକୁ କହିବି କପାଳ ଲିଖନ

    ଥିଲି ରାଜ୍ୟ ରାଜଜେମା ,

ମାତା ପିତାଙ୍କର ସୌଭାଗ୍ୟ ଶଙ୍ଖାଳି

     ଭାଇର ନେତ୍ର ପ୍ରତିମା.... ।।

ଫୁଲକୁ ଚନ୍ଦନ ପରି ପ୍ରାପ୍ତ ହେଲା

    ବସୁଦେବ ପରି ସ୍ୱାମୀ ,

କାଳ ଚକ୍ର ଘୁରି ଭୂମିକମ୍ପ ସହ

    ଡାକିଆଣିଲା ସୁନାମୀ.... ।।

ଭବିଷ୍ୟତ ନଖ ଦର୍ପଣ ଦର୍ଶନ

    ଖଳ ଭାଗ୍ୟ ନଖରାମୀ ,

ଭାଇ,ଭଗ୍ନି ମଧ୍ୟେ ଲକ୍ଷ୍ମଣରେଖା ଟେ

    ଟାଣିଦେଲ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ.... ।।

ଧରଣୀର ଭାର ଉଶ୍ୱାସ ଅର୍ଥରେ

    ଯଦ୍ୟପି ତୁ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ,

ଅନ୍ୟ ଜରାୟୁରୁ ଜନ୍ମିଥିଲେ ଲାଗି-

    ନଥାନ୍ତା ତ କଳାଚିହ୍ନ.... ।।

ନିର୍ମୋହେ,ନିଷ୍କାମେ ପୂଜୁଥାନ୍ତି ତୋତେ

    ଭକ୍ତି ଦୀପାବଳି ଜାଳି ,

ଭାବର ବନ୍ଧନେ ଆତ୍ମାର ସ୍ୟନ୍ଦନେ

    ବସିଥାନ୍ତୁ ଗଳାମାଳି.... ।।

ମାମୁଁ ଭଣଜାର ମଧୁର ସଂପର୍କ

    ଆଜି ସିନା କଳଙ୍କିତ ,

ଭାଇ ଭଉଣୀ ର ସୁନ୍ଦର ସଂପର୍କ

    ଆଜି ତ କଳ୍ପନାତୀତ.... ।।

 ମୃତ୍ୟୁ ଚିର ସତ୍ୟ ଅନ୍ତିମ ବିଶ୍ରାମ

    ଅଜ୍ଞାନ ପଣେ ଅହନ୍ତା ,

ମୁଁ ସଢୁଛି କାରା କାଳ କୋଠରୀରେ,

     ତାକୁ ଖାଏ କାଳ ଚିନ୍ତା.... ।।

ରାକ୍ଷୀ ଆସେ ଯାଏ ନଗ୍ରରେ ଉତ୍ସବ

     ଉଦ୍ଦୀପନା ଉତ୍ସାହନ ,

ଉଦାସୀ ଆଖି ମୋ ଅଶ୍ରୁଭରା , ଭ୍ରାତା 

     ହସ୍ତ ଶୂନ୍ୟ, ଶିରୀହୀନ.... ।।

ଜୀବନ ଝଡରେ ଅଣନିଃଶ୍ୱ।ସୀ ମୁଁ

     ସେ ସିନା ମୋ କର୍ମଫଳ ,

ତଥାପି ସର୍ବଦା ଶୁଭ ମନାସୁଛି

     ସୁଖେ ଥାଉ ସହୋଦର.... ।।

     ସୁଖେ ଥାଉ ସହୋଦର.... ।।

   କ୍ରମଶଃ............