ମିଛ ଦୁନିଆରେ ଗୋଟିଏ ସତ
ମିଛ ଦୁନିଆରେ ଗୋଟିଏ ସତ
ସୃଷ୍ଟିରେ ସକଳେ ଅନୁଭବୀଟିଏ
ମିଛ ଦୁନିଆରେ ଗୋଟିଏ ସତ
ଏକ ବ୍ରହ୍ମ ଆଉ ଦ୍ବିତୀୟ ନାହାନ୍ତି
ତାଙ୍କରି ସତ୍ତା ଏ ସାରା ଜଗତ ।
ଶୂନ୍ୟ ଦେହୀ ସିଏ ଶୂନ୍ୟ ଶୂନ୍ୟ ମଧ୍ୟେ
ଜାଗ୍ରତ ହୁଅନ୍ତେ ସୃଷ୍ଟି ବାସନା
ରହି ସୂକ୍ଷ୍ମ ରୁପେ ସ୍ଥୂଳ ଦେହେରେ
କରନ୍ତି ବିଶ୍ବବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ସର୍ଜନା ।
ଆମେ ତ ସଭିଏଁ ସେହି ବ୍ରହ୍ମ ଅଂଶ
କେହି କାହାଠାରୁ ନୁହନ୍ତି ଭିନ୍ନ
ମୋହ ମାୟା ମଧ୍ୟେ ପଡ଼ି ଛଟପଟ
କେବଳ ଆମର ଭ୍ରମ ଜୀବନ ।
ଆଖି ଆଗେ ସିନା ଭାସେ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ
ଧନ, ମାନ, ଯଶ ନୁହଁଇ ସ୍ଥିର
ଆଜି ଅଛି ଯାହା କାଲିକୁ ବି ନାହିଁ
ଏ ସଂସାର ଯେଣୁ କ୍ଷଣଭଙ୍ଗୁର ।
ଜାଗ୍ରତ କରାଇ ଷଡ଼ରିପୁ ଆମେ
କାମନା ବାସନାକୁ ଧରୁ ତୋଳି
ହିଂସା, କପଟକୁ ସାରଥୀ ସଜାଇ
ମନରଥଟିକୁ ନିଇତି ଚାଳି ।
an> ପଦ୍ମ ପତ୍ରେ ଜଳ ଢଳଢଳ ପରି ନୁହେଁ କି ଆମ ଜୀବନ ସବୁରି କେଉଁ ଲାଭ କୁହ ବୃଥା ଅଭିମାନେ ଦେହୀ ସଙ୍ଗେ ଭାବ ରଚନା କରି । ପୁରୁଣାକୁ ଫିଙ୍ଗି ନବ ପରିଧାନ ଯେପରି କରଇ ଦେହୀଟେ ଏଠି ଗଲେ ଦେହ ଛାଡ଼ି ଅନ୍ୟଠି ପ୍ରବେଶି ଲୀଳା ରଚିଥାଏ ପୁଣି ସେଇଠି । କାହାକୁ ବି ଏଠି ଭାବିବା ନିଜର ଭୁଲ ନୁହଁଇ କି ଛାଡ଼ି ଈଶ୍ବର ବୋଲା ଯାଇଥାଏ ଲୋକମୁଖେ ଯେଣୁ ଦୁନିଆଟା ପରା ସ୍ବାର୍ଥପର । ଏ ହାତର ପାପ ନିଏନି ସେ ହାତ ନିଜ କର୍ମ ପାଇଁ ନିଜେ ହିଁ ଦାୟୀ ଦସ୍ୟୁ ରତ୍ନାକର ଚରିତ୍ରର ଗାଥା ଆମକୁ ଦେଇଛି ପରା ଶିଖାଇ । ସେଥିପାଇଁ ତ୍ୟାଗୀ ଗର୍ବ ଅହଂକାର ପରସ୍ପରେ ରଚି ଭାବ-ସାଗର ଉବୁଟୁବୁ ଯେବେ ସ୍ନେହ ମମତାରେ ମହକୁଥିବ ଏ ମରତପୁର ।।