ମିଛ ଦୁନିଆରେ ଗୋଟିଏ ସତ

ସୃଷ୍ଟିରେ ସକଳେ ଅନୁଭବୀଟିଏ

ମିଛ ଦୁନିଆରେ ଗୋଟିଏ ସତ

ଏକ ବ୍ରହ୍ମ ଆଉ ଦ୍ବିତୀୟ ନାହାନ୍ତି

ତାଙ୍କରି ସତ୍ତା ଏ ସାରା ଜଗତ ।

ଶୂନ୍ୟ ଦେହୀ ସିଏ ଶୂନ୍ୟ ଶୂନ୍ୟ ମଧ୍ୟେ

ଜାଗ୍ରତ ହୁଅନ୍ତେ ସୃଷ୍ଟି ବାସନା

ରହି ସୂକ୍ଷ୍ମ ରୁପେ ସ୍ଥୂଳ ଦେହେରେ

କରନ୍ତି ବିଶ୍ବବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ସର୍ଜନା ।

ଆମେ ତ ସଭିଏଁ ସେହି ବ୍ରହ୍ମ ଅଂଶ

କେହି କାହାଠାରୁ ନୁହନ୍ତି ଭିନ୍ନ

ମୋହ ମାୟା ମଧ୍ୟେ ପଡ଼ି ଛଟପଟ

କେବଳ ଆମର ଭ୍ରମ ଜୀବନ ।

ଆଖି ଆଗେ ସିନା ଭାସେ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ

ଧନ, ମାନ, ଯଶ ନୁହଁଇ ସ୍ଥିର

ଆଜି ଅଛି ଯାହା କାଲିକୁ ବି ନାହିଁ

ଏ ସଂସାର ଯେଣୁ କ୍ଷଣଭଙ୍ଗୁର ।

ଜାଗ୍ରତ କରାଇ ଷଡ଼ରିପୁ ଆମେ

କାମନା ବାସନାକୁ ଧରୁ ତୋଳି

ହିଂସା, କପଟକୁ ସାରଥୀ ସଜାଇ

ମନରଥଟିକୁ ନିଇତି ଚାଳି ।

ପଦ୍ମ ପତ୍ରେ ଜଳ ଢଳଢଳ ପରି

ନୁହେଁ କି ଆମ ଜୀବନ ସବୁରି 

କେଉଁ ଲାଭ କୁହ ବୃଥା ଅଭିମାନେ 

ଦେହୀ ସଙ୍ଗେ ଭାବ ରଚନା କରି ।

ପୁରୁଣାକୁ ଫିଙ୍ଗି ନବ ପରିଧାନ

ଯେପରି କରଇ ଦେହୀଟେ ଏଠି

ଗଲେ ଦେହ ଛାଡ଼ି ଅନ୍ୟଠି ପ୍ରବେଶି

ଲୀଳା ରଚିଥାଏ ପୁଣି ସେଇଠି ।

କାହାକୁ ବି ଏଠି ଭାବିବା ନିଜର

ଭୁଲ ନୁହଁଇ କି ଛାଡ଼ି ଈଶ୍ବର

ବୋଲା ଯାଇଥାଏ ଲୋକମୁଖେ ଯେଣୁ 

ଦୁନିଆଟା ପରା ସ୍ବାର୍ଥପର ।

ଏ ହାତର ପାପ ନିଏନି ସେ ହାତ

ନିଜ କର୍ମ ପାଇଁ ନିଜେ ହିଁ ଦାୟୀ

ଦସ୍ୟୁ ରତ୍ନାକର ଚରିତ୍ରର ଗାଥା

ଆମକୁ ଦେଇଛି ପରା ଶିଖାଇ ।

ସେଥିପାଇଁ ତ୍ୟାଗୀ ଗର୍ବ ଅହଂକାର

ପରସ୍ପରେ ରଚି ଭାବ-ସାଗର

ଉବୁଟୁବୁ ଯେବେ ସ୍ନେହ ମମତାରେ

ମହକୁଥିବ ଏ ମରତପୁର ।।