ମହକିତ ଫୁଲବନ

ଏଇ ବନଭୂମୀ ଗହଳ ଛାଇରେ

ଦେଖିଲି ତୁମକୁ ଦିନେ

ସ୍ୱର୍ଗରୁ ଅପ୍ସରା ଓହ୍ଲାଇ ଆସିଛି

ଭାବିଲି ମୁଁ ମନେ ମନେ I

ଫୁଲଙ୍କ ମେଳରେ ଫୁଲଟିଏ ହୋଇ

ଦେଉଥିଲ ତୁମେ ହସି

ଭଅଁର ବିଚରା ଫୁଲଟିଏ ଭାବି

ତୁମ ଦେହେ ଗଲା ବସି I

ପୁଲକିତ ହେଲା ସର୍ବାଙ୍ଗ ତାହାର

ଦେଖିଲା ସେ ମନ ଭରି

ନନ୍ଦନ ବନର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଫୁଲ ତୁମେ

ହସୁଥିଲ ଥିରି ଥିରି I

ତୁମରି ମହକେ ଲାଜେଇଲେ ଫୁଲ

ତୁମ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ରତି

ତୁମ ଦେହତାତି ଜାଳିଦେଲା ମୋତେ

ଜଳିଗଲା ଶୀତରାତି I