ମହାଭାରତ‐ ଦ୍ରୌପଦୀ ବସ୍ତ୍ର ହରଣ

ଦୁର୍ଯ୍ଯୋଧନ ବୀର ଦୁଃଶାସନେ ଦେଲେ 

କଠୋର ଆଦେଶ ଗୋଟି,

ଯାଅ ଦୁଃଶାସନ ଟାଣି ଆଣ ଯାଇ

ଦ୍ରୌପଦୀର ଧରି ଚୁଟି |୧|

ନୀରବେ ରହନ୍ତି ପଞ୍ଚପାଣ୍ଡବ ଯେ

ସତ୍ଯରେ ବନ୍ଧନ ଯେବେ,

ଅନ୍ଧ ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ର ପୁତ୍ର ମୋହ ପାଇଁ ଜାଣି ନ ଜାଣିଲା ପ୍ରାୟେ |୨|

ରାଜସଭା ଆଉ ରାଜସଭା ନୁହେଁ

ଦୁର୍ଯୋଧନ ପାପସଭା,

ମହାବଳି ଭୀଷ୍ମ ଗୁରୁ ଦ୍ରୋଣାଚାର୍ଯ୍ୟ 

କୃପାଚାର୍ଯ୍ଯ ତହିଁ ଉଭା |୩|

ପାଣ୍ଡବ ବଂଶର ମଣି କୁଳବଧୂ

ରାଜସଭା ଟଣାହେବେ,

କୁରୁବଂଶ ରାଜେ କଳଙ୍କ ଲାଗିବ

କେହି ନ ବୁଝନ୍ତି ତେବେ |୪|

ଦୁଃଶାସନ ଯାଇ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ 

ମହାରାଣୀ ଅନ୍ତପୁରେ,

ଆଗମନ କଥା କୃଷ୍ଣା ବୁଝିନେଲେ

ଦୁଃଶାସନ ହସ୍ତ ଧରେ |୫|

ହସ୍ତ ଆକର୍ଷିଲା ବଳକୁ ଲଗାଇ

ବହୁ କଟୁକଥା କହି,

ରାଜସଭାଟାକୁ ତହୁଁ ଟାଣି ନେଲା

ଦୁଃଶାସନ ମହାପାପି |୬|

ଶକ୍ତି ଥାଇ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତେ ନୀରବ

ଦୁର୍ଯୋଧନ ବାଣୀ ପାଇଁ,

ଚକ୍ଷୁରୁ ଲୋତକ ବହି ପଡ଼ୁଥାଏ

ମହାରାଣୀ ଲଜ୍ଜା ପାଇଁ |୭|

ପାପି ଦୁର୍ଯ୍ଯୋଧନ ଆଦେଶ ଦିଅନ୍ତି 

ଆରେ ଆରେ ଦୁଃଶାସନ,

ରାଜସଭାଟାରେ ଉଲଗ୍ନ କରରେ 

ଦ୍ରୌପଦୀକୁ ବିବସନ |୮|

ଏମନ୍ତ ଆଦେଶ ଶୁଣି ସେ ଦ୍ରୌପଦୀ

ସ୍ମରିଥିଲେ ପଞ୍ଚପତି,

ସ୍ମରିଲେ ପୁଣି ସେ କୁରୁ ମହାରାଜ

ରାଜ ପରିଷଦ କତି |୯|

ଦୁଷ୍ଟ ଦୁଃଶାସନ ବସନ ଟାଣିଲା

କରିବାକୁ ବିବସନ,

ନାରୀ ଅମର୍ଯ୍ଯାଦା ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବା

ନୀରବ କଲମ ମୁନ |୧୦|

ଦ୍ରୌପଦୀ ଭଜିଲେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ପୟରେ

ଛାଡ଼ି ସବୁ ଦେହ ଲାଜ,

ରଖ ଆହେ କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣାକୁ ତୁମ୍ଭର

ମରିଯାଏ ପଦବ୍ରଜ |୧୧|

ପାଣ୍ଡବଙ୍କ ସଖା ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତୁରନ୍ତ

ଆଶୀର୍ବାଦ ଢାଳିଦେଲେ ,

ଆଙ୍ଗୁଠି କଟିବା କାନି କପଡ଼ାକୁ

କୋଟି ବସ୍ତ୍ର ତାକୁ ଦେଲେ |୧୨|

ଦୁଷ୍ଟ ଦୁଃଶାସନ ଯେତେ ଟାଣିଲେ ବି

ବସ୍ତ୍ର ଆଉ ନ ସରିଲା,

ଯୋଡ଼ ହାତ ହୋଇ ଦ୍ରୋପଦୀ ଭଜନ୍ତି

ଲଜ୍ଜା ନିବାରଣ ହେଲା |୧୩|

ଦେଖି ଆଚମ୍ବିତ କୁରୁ ରାଜସଭା

ଦୁର୍ଯ୍ଯୋଧନ ଦୂରାଚାରୀ,

ପାଣ୍ଡବ ଘରଣୀ ସଖି ତେଜସ୍ବିନୀ

ଲଜ୍ଜା ନିବାରଣ କରି |୧୪|

ଜୟ ହେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଜୟ ଗିରିଧାର

ଜୟ ଜୟ ହେ ମୁରାରୀ,

ତୁମ୍ଭ କୃପା ବଳେ ଦୁଃଖରୁ ମୁକତି

ଜୟ ମୁକୁନ୍ଦ ବିହାରୀ |୧୫|