ମେଲାଣି ......

ମେଲାଣି ମୂହୁର୍ତ୍ତ ଆଗତ ସଜନୀ  

ବାଷ୍ପିଳ କଣ୍ଠ ଋଦ୍ଧ ହୋଇଆସେ

ନ ପାହୁ ରଜନୀ ନ ହେଉ ମେଲାଣି 

ଦୁହିଙ୍କ ମନେ ଏ ଭାବନା ଆସେ ।

ତୋ ଆଖି ଅଗାଧ ଜଳର ଗଭୀର 

ଛଳଛଳ ହୋଇ ଉଚ୍ଛୁଳି ଆସେ 

ମୁହଁଟି ତୋହର ନିଳ ବୀଚୀମାଳା 

ହୃଦୟେ ହତାସା ବାଲୁକା ଦିସେ ।

ମୋ ଆଖିରେ ଖେଳେ ଛୋଟ ଡଙ୍ଗାଟିଏ 

ଆହୁଲା ବିହୀନ ନାଉରୀ ଭାସେ 

ଦେଖ ଏ ସଂସାର କୁଟାଖିଅ ପରି

ଦୁହିଁଙ୍କ ଅଶ୍ରୁରେ ଅସହାୟ ଦିଶେ ।

ତୋ ବିନା ମୁଁ ଶୂନ୍ୟ ମୋ ବିନା ନଗଣ୍ୟ 

ଜଳେ ପ୍ରତିଛବି ଉଭୁରି ଆସେ 

ପ୍ରାଣ ଚାଲିଯିବ ମଢ଼ ରହିଯିବ 

ଏକ ବିନା ଆରେକ ଅଧୁରା ଦିସେ ।

କୂଳ ଦିଶୁନାହିଁ ଥଳ ମିଳୁନାହିଁ 

ଆଖିର ଲୋତକ ବାହୁନି ବସେ 

ମିଳନର କୁସୁମ ହୁତୁହୁତୁ ଜଳେ

ବିରହ ଅଗ୍ନିର ହା ହୁତାସେ ।