ମେଘ

ମେଘରେ ମେଘ ରହିଅଛୁ ତୁହି

ଆକାଶରେ କରି ଘର,

କେତେ ନାମେ ତୁହି ଅଛୁ ଯେ ଖ୍ୟାତି

ନାହିଁ ତାର ପଟାନ୍ତର ।

ଜଳ ବାଷ୍ପ ହୋଇ ବ୍ୟୋମକୁ ଗଲେ

ହୋଇଥାଏ ତୋର ଜନ୍ମ,

ଘନ,ଘନାଘନ,ଜଳଦ,ଜଳ

ଅଟେ ତୋର ଅନ୍ୟ ନାମ ।

କେତେ ପ୍ରକାରରେ ସୃଷ୍ଟି ତୁ ହେଉ

ଆକାଶ ବକ୍ଷରେ ରହିି,

ନାନା ରଙ୍ଗେ ତୁହି ଦେଖାଉ ରୂପ

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ସୀମା ନାହିଁ ।

ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ଧଳା ମେଘ ରୂପରେ

ଭାସୁଥାଉ ଗଗନରେ,

ଦେଖିଲେ ଲାଗେ ବୋଇତ ଟିଏ

ଭାସୁଅଛିି ସମୁୁଦ୍ରରେ ।

ଦେଖିଲେ ତତେ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହୁଏ

ପ୍ରେମ ପାରିଜାତ ଫୁଲ,

ପ୍ରିିିୟା ମନେ ଯେଉଁ ବାସ୍ନା ଭରୁ ତୁ

ସେଇ ଯେ ଅମୁଲମୁଲ ।

ତତେ ଦେଖିଦେଲେ ମୟୂର ନାଚେ

ପୁଚ୍ଛକୁ ମେଲାଇ ତା'ର,

ମୟୂରର ସେହି ବିରଳ ନୃୃତ୍ୟ

ଦିଶେ କେଡେ ମନୋହର ।

ନୀଳ ଆକାଶେ ଧବଳ ରୂପ ତୋ

ଲାଗେ କେତେ ମନୋରମ,

ଦେଖି ତୋର ସେହି ଶୁଭାଗମନ

ଆତିଥ୍ୟ ଦିଅଇ ବ୍ୟୋମ ।

ତୋ ପରଶ ପାଇ ଧରଣୀରାଣୀ

ହୋଇଯାଏ ଶସ୍ୟ ଭରା,

ତୋ ଯୋଗୁଁ ଜଳ କଷ୍ଟ ଦୂର ହୁଏ

ଧନ୍ୟ ହୋଇଯାଏ ଧରା ।

ଜହ୍ନ ସାଥେ ତୋ ଲୁଚକାଳି ଖେଳ

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଦେଖିବାକୁ,

ତୋ ପାଖକୁ ଯାଇ ତୋହରି ସାଥେ

ମନ ହୁଏ ଖେଳିବାକୁ ।

ତୋର ସେ ଶୀତଳ ପରଶ ପାଇ

ଶିହରଣ ଖେଳେ ଦେହେ,

ଶୀତଳଶିକ୍ତ ଭିିିଜା ଭିଜା ଦେହ

ସବୁରି ମନକୁ ମୋହେ ।