ମଧୁର ବାଣୀ

ରକତ କହେନା କିଏ କାହାର ,

ମନ ସିନା ଜାଣେ ଆପଣା ପର।

ଆପଣା ବୋଲେ ଲାଗେ ହରସ ,

ଅପସରି ଯାଏ ସବୁ ନିରାସ।

ଆପଣା ପର କିଛି ନ ମନାସି,

କଥା କହି ଦେବ ହସି ହସି।

ହସି କହି ଦେବ କଥାଏ ସାର ,

କହି ଜାଣିଲେ ପର ବି ନିଜର।

ମଧୁର ବଚନ ବୋଲିଏ ଜାଣ,

ସତ୍ରୁ ବି ମିତ୍ର ହୁଏ ଅଛି ପ୍ରମାଣ।

ନିଜର ମନ ମଧୁର ପାଣି ,

ପାଦ ପକାଉଥିବ ମନକୁ ଜାଣି।

ଯେମିତି କଲେ ସେମିତି ହେବ,

ମଧୁର ବଚନେ ମନ କିଣିବ।

ମହୁଠୁ ମିଠା ମଧୁର କଥା ,

ଅପସରି ଯାଏ ସଂଶାର ବ୍ଯଥା।

କଥାରେ ବ୍ୟଥା କରିବ ଦୁର,

ଜନମନ ମୋହିବ କହି ବଚନ ମଧୁର।

ମନେ ରଖି ଥବ ସଦା ଆହେ ଶୁଜନେ ,

ସଂଶାର ମନ ମୋହିବ ବିନୟ ବଚନେ।